Vroeger begreep ik er ook niets van, althans volgens mijn onderwijzer. Ik stond meer in de hoek dan dat ik in de schoolbank zat. Met 15 jaar dan ook gaan werken als jongste bediende. Postbus leeg halen, broodjes voor de lunch van de directeur halen, post versturen en de postzegel in een boek wegschrijven. En in de eerste aankomende maand van augustus dacht ik dat ik gewoon 4 weken vakantie zou hebben, maar dat waren er maar twee. Toch vier weken genomen en toen hoefde ik niet meer terug te komen. Spaarde toen postzegels en toen op de postzegelmarkt terecht gekomen en vanaf kampeertafeltje in de handel gegaan. Ik heb nu nog een kast vol van die rommel. Tja en omdat postzegels om kleine bedragen ging het eens gaan proberen in aandelen, zoals Desseau Tapijt, NTF, Victoriekoekjes, Fokker, HCS, RVS, Goudsmit, allemaal namen die niet meer bestaan. Maar ik doe dus nog steeds wat in aandeeltjes.
Sta ik laatst ergens met mijn nieuwe Mercedes voor een aftands flatje, komt er een man op mij af. Kijk mij aan en vraagt of ik Adriaantje ben. Ik bevestigde dat en vroeg hem wie hij was. Ineens zag ik het, het was mijn oude onderwijzer. Hij kijkt naar mijn auto en zegt dat hij erg blij is om te zien dat ik toch nog een baan als directiechauffeur heb weten te bemachtigen omdat hij tijdens mijn schoolperiode erg gevreesd had dat er niets terecht van mij zou komen.
Ik maak hem duidelijk dat ik helemaal geen directiechauffeur ben maar dat het mijn eigen auto is. Hij vroeg wat ik voor werk deed en gaf aan dat ik met mijn 45ste gestopt was met werken. Hij was zeer verbaasd en vroeg gelijk of ik toevallig ook in dat flat woonde. Ik gaf aan dat ik daar niet woonde, maar in dat grote vrijstaande huis iets verder op met die grote oprijlaan.
Hij kon het niet geloven en stamelde: "Adriaan, adriaan, wat was er wel niet van je terecht gekomen als je op school opgelet had". Ik antwoordde: "Dan was ik net als U onderwijzer geworden, woonde in dat flatgebouw en zou in een Fiat 500 rijden".
Wat een paar aandeeltjes niet kunnen veroorzaken.