En toen was het stil rondom Errorham.
Man, man, man, wat kan deze gast bleren tegen zijn volk en ze ophitsen.
Het is net een schapendrijver waarvan de hond zoek is.
Hij zal nu wel moe zijn en overspannen thuiszitten.
Gekke beursdagen, de ene dag schijnt de zon, dan komt de regen met bakken uit de lucht, en de volgende dag is er niets aan hand.
Onze regenmeter heeft ook aanzienlijke waterschade opgelopen, hij is overstroomd, en het werd wel tijd ook.
De topman van Tesla heeft per twister G.Zak in laten vliegen, het water staat hem blijkbaar aan de lippen.
Dan weet je ook wel hoe laat het is, aandeelhouders worden gemangeld, ze verrijken zichzelf over de rug van het bedrijf, en wanneer ze volgevreten zijn dan trekken ze de stekker eruit.
De economie komt steeds verder op stoom, arbeidskrachten zijn onvindbaar, net als ik, moegestreden door de jaren heen, maar volgend jaar wordt alles wel weer flink duurder.
Logisch, de Eurofielen hebben steeds meer geld nodig om hun project in leven te houden.
Totdat het fout gaat, en wees eerlijk, het gaat op termijn ook goed fout, alleen blindgangers willen dit niet zien.
Mittal draait goed, ze blijven trekken aan Ilva, ik heb steeds meer mijn bedenkingen en zou er persoonlijk mijn vingers niet aan willen branden.
De olieprijs blijf op een acceptabel pijl, goud doet geen ene ruk, en voor mij blijft het de vraag, wat gaat er eerder ter ziele na het faillissement van de Turken, de Bitcoin of de Euro.
En zo sudderen we maar door, de zomer loopt ten einde en we kunnen ons opmaken voor een onstuimige herfst.
Gelukkig is er op de beurs altijd het nodige te beleven en we vallen van de ene in de andere verrassing.
De oude toppen zijn nog steeds niet geknakt, bedrijven zijn lean&mean en het personeel is tot op het bot uitgekleed.
Het is een voor mij ongewenste situatie, maar dit zal wel aan mij liggen.
De economische voorspoed voor de burgers zoals vroeger zal tot het verleden behoren.