Algemeen Dagblad:
'We hebben met TomTom duizenden huwelijken gered
interview corinne vigreux
Corinne Vigreux (53) groeide op in een arme buitenwijk van Lyon. Een schril contrast met wat ze later bereikte:
LORIANNE VAN GELDER
Corinne Vigreux FOTO MARCO OKHUIZEN
CORINNE VIGREUX FOTO MARCO OKHUIZEN
ze begon TomTom en werd miljonair. Nu is er haar programmeerschool Codam. 'Ik doe dit niet voor mezelf.'
Een clubje van vier richtte 26 jaar geleden een bedrijf op. In een kantoortje in Hoofddorp, begonnen ze met wat softwareontwikkeling. Dat bedrijf groeide uit tot navigatiegigant TomTom met een omzet van meer dan een miljard euro per jaar.
Corinne Vigreux ontmoette Harold Goddijn, nu haar echtgenoot, via haar werk bij palmtopcomputermaker Psion. Goddijns vrienden, Peter-Frans Pauwels en Pieter Geelen, sloten zich aan. Ze stonden aan de wieg van het bedrijf dat in 2005 naar de beurs ging en van hen in een klap miljonairs maakte. Ze werken er alle vier nog.
Had u verwacht dat TomTom zo groot zou worden?
,,Nee, eerlijk, echt niet. In geen miljoen jaar had ik verwacht dat het zo enorm zou worden."
Wat was het hoogtepunt tot nu?
,,We hebben duizenden huwelijken gered. Dat klinkt misschien gek, maar ik krijg er nog steeds post over. Echtelijke ruzies werden beslecht omdat je niet meer hoeft te vechten over de route. We hebben verschil gemaakt. Er is een tijd vóór satellietnavigatie en een tijd erna. Daar ben ik trots op. En dat we de crisis hebben overleefd, dat we er nog zijn als team."
In 2008 draaide alles om, de economische crisis brak uit. Een jaar eerder kocht TomTom voor bijna twee miljard euro kaartenmaker Tele Atlas. Tegelijkertijd kwam de iPhone uit, met eigen digitale kaarten en navigatie. TomToms waarde kelderde.
Het bedrijf klom echter uit de rode cijfers. Al gaat dat nog niet zonder slag of stoot. Afgelopen maand bleek dat autobedrijven als Nissan en Renault kiezen voor een navigatie van Google in plaats van TomTom, het aandeel daalde met 25 procent.
Hoe kwam dat laatste nieuws aan?
,,Het is nooit fijn. Maar ik heb het vaker meegemaakt. Ik slaap niet slechter en ik raak niet in paniek. Het zijn belangrijke klanten, maar technologie verandert zo snel. Het is mogelijk dat ze nog op hun beslissing terugkomen, gelet op de privacy issues met Google.
Daarbij hebben we vorige week bekendgemaakt dat we onze Telematics-afdeling verkopen - de afdeling die technologie levert voor het tracken van pakketten of auto's in een wagenpark - waardoor we meer kunnen investeren in HD-kaarten en navigatie voor zelfrijdende auto's."
Hoe komt u door moeilijke momenten heen?
,,Het is best eenzaam. Harold en ik helpen elkaar door die moeilijke periodes. TomTom bestaat 26 jaar, wij zijn een kwart eeuw getrouwd. Een bedrijf bouwen is zwaar."
Wat doet u om met de stress om te gaan?
,,Ik loop hard of ik kook. Ik maak jam. We hebben een huis in Zuid-Frankrijk waar we een boomgaard hebben met vijgenbomen. Het is bijna meditatief, je plukt fruit, maakt de potten schoon, kookt. Het is alledaags, maar erg prettig."
Vigreux is Française en groeide op in Vaulx-en-Velin, een voorstad van Lyon. Een banlieue, gebouwd rondom een textielfabriek. Haar grootvader kwam er in 1921 uit Italië om te werken. Haar moeder is er geboren. Het is een multiculturele buitenwijk, die kampt met problemen. Er was weinig geld thuis, maar er werd wel gelezen.
Als we haar spreken, zit Vigreux in een zachte fauteuil in de gerestaureerde tuinkamer van haar huis aan een gracht. Haar telefoon laat elke vijf minuten een geluidje horen; een notificatie voor e-mail, sms of Whatsapp. Om haar heen dartelt een mollige grijze poes, Violet. Twee keer klopt een meisje op de deur, met koffie. Echtgenoot Harold Goddijn komt even dag zeggen, net terug van wielrennen. ,,Wanneer ga je naar Duitsland?" vraagt ze hem snel.
Zelf is ze net terug uit Parijs waar ze in een economische adviesraad van de Franse regering zit. Ze zal in de komende weken nog vliegen naar Berlijn en San Francisco. Wie met haar een afspraak wil maken, moet dat doen via haar persoonlijk assistent. We spreken Engels, want hoewel Vigreux het Nederlands prima beheerst, voelt ze zich daarin meer op haar gemak.
Op welk moment had u door dat u aan 'de verkeerde kant van het spoor' woonde?
,,Mijn moeder had dat door. Zij werkte al vanaf haar veertiende in een apotheek in een chique wijk van Lyon. Ze zag daar de villa's, het mooie park en het beroemde Lycée du Parc. Een van haar dromen was dat haar kinderen ooit naar die school zouden kunnen gaan. Dat is gebeurd."
Het feit dat ze weet hoe het is om niet met een zilveren lepel in de mond te zijn geboren, is deels de motivatie om Codam te beginnen, de programmeerschool zonder collegegeld die deze maand op het Marineterrein in Amsterdam van start is gegaan. Vooropleiding of ervaring met programmeren zijn geen vereisten. Er zijn geen docenten, want studenten leren van elkaar en van een slim studiesysteem.
Vigreux wil met de school twee vliegen in een klap slaan: het tekort aan IT-personeel inlopen én kansarme jongeren die hun draai in reguliere schoolbanken niet vinden, een kans geven.
Wat kunt u studenten meegeven waar u veel aan heeft gehad?
,,Uit je comfortzone te stappen, daardoor krijg je zelfvertrouwen. Ik heb leren overleven in een situatie die me totaal onbekend was en kwam erachter dat ik het kon. Intellectuele capaciteiten zijn relatief eerlijk verdeeld over de mensheid, maar vermogen en kansen niet. Sommige kinderen in achterstandswijken hebben niet eens een tafel om aan te studeren, laat staan dat ze het collegegeld kunnen betalen. En je ziet vaak 'imposter syndrome': ouders die zeggen dat studeren niet voor 'ons slag mensen' is."
U heeft altijd lef gehad.
,,Ik ben niet zo bang voor risico's. Toen ik net was afgestudeerd, kwam ik bij een bedrijf terecht voor games en tech, Psion, in Londen, terwijl ik nauwelijks Engels sprak. Ik heb een salesdivisie opgezet in Oost-Europa en het Midden-Oosten. Elke keer als ik dacht dat ze me zouden ontslaan, kreeg ik juist promotie. Speak up! zeg ik altijd tegen vrouwen. Ik wist nooit hoe het zou uitpakken, maar ik heb wel altijd gezegd wat ik vond."
Heeft u ooit met seksisme te maken gehad?
,,Nee. Misschien omdat het de techscene was in de jaren negentig, maar ik was altijd Corinne, niet 'een vrouw'. Ik besefte pas dat ik een vrouw in deze wereld was toen ik 40 werd, om me heen keek en zag dat ik de enige vrouw was. Alle anderen waren afgehaakt."
Waar waren ze gebleven?
,,Al is de arbeidsparticipatie hier superhoog, die is vooral parttime. In Nederland is het erger dan in een land als Frankrijk. Als je lang parttime werkt, is het lastiger naar een seniore positie te komen."
Parttime werken is toch niet het enige probleem?
,,Het is ook een cultureel probleem. Op het schoolplein heerst nog het idee dat je als werkende vrouw een slechte moeder bent. De 'schoolgate pressure' is groot hier."