Het beste van De Telegraaf
Vluchtelingen helden van Zaandam na reddingsactie
Door Jannes van Roermund
11 min geleden in BINNENLAND
Zaandam - Sinds de Iraniër Fardad Sheik-Olya (41) in Zaandam een 77-jarige man van de verdrinkingsdood heeft gered, is hij bedolven onder de reacties. Hij sprong als eerste, de Syriër Abdullah Hajjer (30) reanimeerde. Beiden zijn échte vluchtelingen, gevlucht voor het gevaar. Ze zijn blij iets terug te kunnen doen. „Als ik dan andere buitenlanders zich ’strijders’ hoor noemen... Je moet dankbaar zijn! Mensen realiseren zich niet hoe goed ze het hier hebben.”
Hij kwam afgelopen woensdag aanrijden in de auto, vertelt Fardad, en zag een oudere man en een vrouw aan de Prins Bernhardbrug in Zaandam bungelen. Op dat moment valt de man. Fardad ziet omstanders filmen, maar hij twijfelt geen moment. Hij rent naar beneden, geeft zijn autosleutels aan een omstander en wurmt zich door een piepklein ’gat’ om bij het water te kunnen komen.
Bekijk ook:
Redder brugdrama: ’Ik riep: ik red het niet!’
„Gelukkig duwde hij me.” Fardad wijst naar Abdullah, die drie jaar geleden vanuit Aleppo naar Europa vluchtte. Ze ontmoeten elkaar voor het eerst weer. Hartelijk, grappend, elkaar omhelzend. De Syriër kwam Fardad achterna en sprong later het water in.
Samen met een Nederlandse brandweerman sleepten ze de gewonde en bewusteloze meneer uit het water. De brandweerman gaf mond-op-mondbeademing, Abdullah deed hartmassage. „Hij legde uit hoe het moest. Handen op elkaar. Ik had het nog nooit gedaan, maar na twintig keer pompen kuchte hij ineens”, vertelt Abdullah. „Ik dacht: hij leeft!”
’Brutaal’
Het verhaal van Fardad, die op zijn 11e naar Nederland kwam vanwege ’serieuze politieke problemen’ van zijn vader, stond op de website van De Telegraaf en hij werd sindsdien bedolven onder de reacties. „Niet zozeer over het redden, maar nog meer over wat ik toen vertelde over andere immigranten hier. Die noemen zich ’strijder’, zijn brutaal tegen de politie, zeggen ’ik haat Nederland’, maar ze hebben altijd kinderbijslag gekregen, kunnen voetballen, eten en drinken. Vreselijk. Mensen realiseren zich niet hoe goed ze het hebben. Het belangrijkste is dat je dankbaar bent.”
Hij raakt een gevoelige snaar. Veel mensen herkennen zich erin, zegt Fardad. „Ook veel Nederlanders. Mensen komen naar me toe, en zeggen: ik denk het precies zo, maar durf het niet te zeggen.”
Hij vindt het prachtig om nu de andere kant te laten zien. „Kijk, Abdullah is Syrisch, ik Iraans, en de brandweerman Nederlander. We deden het echt als team! Als zij er niet waren geweest, had ik het ook niet gered”, aldus Fardad. „Zo kan het ook. Mijn ouders hebben me altijd geleerd: wees blij dat je hier bent. Je bent te gast. De Nederlanders hebben ons de kans gegeven hier te wonen, dus je moet mensen helpen. Soms zie ik andere vluchtelingen gewoon op vakantie gaan in hun thuisland. Dan denk ik: jij doet iemand die echt hulp nodig heeft, tekort.”
Volgens meerdere omstanders ging de brug ’ineens’ open. De politie onderzoekt dat nog. Ook de Onderzoeksraad voor Veiligheid doet een verkennend onderzoek. In 2015 onderzocht de raad een vergelijkbaar incident op een nabijgelegen brug. „Op het eerste gezicht zien we gelijkenissen, maar uit nadere analyse moet dat blijken.”
De gewonde man is inmiddels aanspreekbaar en maakt het naar omstandigheden ’redelijk’. Fardad en Abdullah realiseren zich dat hij geluk heeft gehad.
Fardad: „Hij lag met zijn hoofd naar onderen in het water. Iemand vertelde me dat als ik dertig seconden later was geweest, hij al hersendood had kunnen zijn.”
Maar hij is er nog. „Dat is het belangrijkste”, vertelt Fardad. „Dat hij zijn kleinkinderen weer kan zien. En dat hij straks Kerstmis kan vieren.”