Afgelopen zaterdagmorgen stuitte ik op mijn tocht naar de markt op 2 mannen van de beweging Volt.
Ze spraken mij aan en vroegen of de partij kende.
Het waren 2 mannen, de ene was iets ouder dan mij, de ander iets jonger.
Uiteraard zei ik met een lach op mijn gezicht, ik vind jullie partij een groot gevaar voor Nederland en ik stem straks gewoon voor de zekerheid weer op de partij van Geert.
Ze konden deze opmerking wel waarderen, ze vertelden tegen mij, tot op heden was er eigenlijk nog nauwelijks animo geweest van mensen om met hun in gesprek te gaan en ze wilden mijn verhaal ook wel eens horen.
Vertel eens zei ik, hoe staan jullie er in.
Beide mannen waren eigenlijk het huidige systeem spuug zat, ze voelden zich niet gehoord, Brussel was een log monster, en hun vonden dat het allemaal wel een heel stuk minder kon.
Ze vonden dat er minder regels moesten komen, wel moest het veto recht van alle landen ontnomen worden, met als doel dat bepaalde regels er wel doorgedrukt zouden worden in het belang van Europa.
Ik vroeg aan hun hoe ze dachten over een vast minimumloon in Europa.
Ze vonden het een goed idee, en ik vroeg aan hun hoe dit zou moeten werken en wat de gevolgen voor ons land zouden zijn.
Ze hadden er niet goed over nagedacht, ze schrokken wel een beetje van mijn vraag, ja, wij zouden op termijn dan ook minder gaan verdienen.
Het gesprek ging verder, ze merkten zelf ook wel dat het niet goed gaat bij ons en ik vroeg hebben jullie ook kinderen.
Ja zeiden ze, en hoe gaat het met hun op de arbeidsmarkt en hebben ze al een huis of zijn deze al vergeven aan de gelukszoekers.
Ze begonnen te morren, en ik vroeg, jullie willen er toch nog veel meer, en waar moet iederéén wonen.
Ze hadden niet echt een antwoord maar gaven toe dat het best wel een probleem aan het worden is.
Ik zei nog tegen hun, in het Gulden Tijdperk hadden we in Europa ook al een soort van samenwerking die volgens mij prima verliep, en toen liep het economisch toch ook lekker door.
Elk land had haar eigen munt en elk land was verantwoordelijk haar eigen huishoudboekje.
Ze waren het wel met me eens, de ene zei nog, vroeger hielden we gewoon geld over, tegenwoordig is alles aan het eind van de maand op en moeten we zelfs de eindjes aan elkaar knopen om alle lasten te betalen.
Ik ging verder, ze bedankten mij voor het open gesprek en we gaven elkaar de hand.
Zelf ben ik benieuwd of ze straks zelf nog op Volt aan stemmen.