Met als gevolg dat sommige aandelen soms "zwaar" overwogen in een op het oog toch zeer gespreide portefeuille met beleggingsfondsen zit. Idem dito voor sectoren. Er zijn vele sectoren waaronder Apple valt. Muzieksector, hardwaresector, communicatiesector, reclamesector, televisiesector, ICT-sector, ...
Gelukkig mogen we van een oorspronkelijke deponeerder van een stelling, dat de groeiaandelen de waardeaandelen al spectaculair lang zouden verslaan, wel verwachten dat een aandeel dat onder beide valt minimaal als voetnoot wordt genoemd.
Met als criteria een (willekeurige) winstverwachting en underperformance, versus stevige outperformers met ook een (willekeurige) winstverwachting, en een naadloos vergelijkbare notering op beide data (dus geen Begemann en Hagemeyer meer), winnen de "waardeaandelen" het overwegend van de "beurslievelingen". En dan zitten er zonder stock-picking tussen de "waarde" nog vallende messen, op de weg naar beneden.
Daarom is een gevaar ongetwijfeld dat al dan niet torenhoge verwachtingen niet worden waargemaakt of volgehouden. Het betalen van een record-K/W voor een gehoopte of gerealiseeerde record-W of W-potentieel. Hagemeyer. Imtech, Baan. Begemann. In mindere mate Econocom. Bekaert. Oxurion. Umicore. Nyrstar. Een voordeel van "waarde" is dat gevaren daar makkelijker uit te pikken zijn. Ooit een mooie winstverwachting, maar de traag reagerende koers heeft nog niet helemaal verwerkt van Van der Hoeven heel erg vaak het woord exclusief in het jaarverslag van Ahold moet gebruiken om aan de groeiverwachtingen te voldoen. Of een stoere groei van AB InBev, maar gekocht met teveel geleend geld.
Geen cijfers, want op zeer langere termijn heb ik onvoldoende goede gegevens. "Waarde" wint dan wel het meest duidelijk, maar dat kan van 1 of 2 succesjes afhangen. En de gegevens zijn iets te slordig, zonder stock-picking na toepassing van eenvoudige criteria.