TINA Turner, aandelen zijn ‘Simply the Best’
U heeft de term wellicht wel eens gehoord. ‘TINA’ ofwel There is no alternative! Deze term is zeer dikwijls aangehaald in het kader van de nu al jarenlange opwaartse trend van aandelenkoersen. Het idee hier achter is dat de lage rentestanden ervoor zorgen dat beleggers geen alternatief hebben dan te beleggen in aandelen vanwege de lage, zeer dikwijls negatieve rentes.
Vooropgesteld, dit speelt absoluut een zeer belangrijke rol maar er zijn ook zeer belangrijke andere factoren die hier een rol spelen en die in het geheel niet gerelateerd zijn aan de huidige omgeving van lage rentes. Dit zet de vaak eenzijdige belichting van TINA als argument enigszins op zijn kop. Een TINA turner dus!
Wie nog niet overtuigd was van de zegeningen van het neoliberalisme gaat ondergetekende met de volgende waarnemingen vast overtuigen. Een interessant onderzoekje van collega analisten van Bloomberg laat onder andere zien dat wanneer we kijken naar de top 50 bedrijven in de wereld het afgelopen jaar de waarde van hun marktkapitalisatie zagen toenemen met $4,5 biljoen.
Dit betekent dat de huidige waarde van deze 50 bedrijven gelijk is aan ongeveer 28% van het totale wereldwijde bruto binnenlands product. Ter vergelijking, 30 jaar eerder was de marktkapitalisatie van de top 50 bedrijven 5%. Dan hadden we nog een fantastisch idee, namelijk die van trickle down economics. Deze theorie veronderstelt dat als je bedrijven zo min mogelijk belast, deze bedrijven hun investeringen zouden opschroeven en de hieruit ontstane baten zouden dan uiteindelijk bij het grote publiek terechtkomen. Laten we opnieuw naar enkele cijfers kijken.
De mediane winstmarges van de huidige top 50 zijn in 2020 opgelopen tot 18,2% ten opzichte van 6,9% in 1990, 12,5% in 2000 en 16,8% in 2010. Inmiddels zou er dus al behoorlijk wat naar beneden ‘getrickled’ moeten zijn. In 1990 was het machtige IBM het grootste bedrijf ter wereld en spendeerde het 9% van de winsten aan investeringen. Apple, nu het grootste bedrijf ter wereld (nog steeds in termen van marktkapitalisatie) investeerde afgelopen jaar slechts 3% van de winsten. Eindigen we met de categorie belastingen. Waar de mediane belastingdruk voor de top 50 in 1990 neerkwam op 35,5% is dit meer dan gehalveerd naar 17,4%.
Het techbedrijf Nvidia spande de kroon met 2,1% aan belastingen, Amazon kwam met 11,8% weg. De relevantie van bovenstaande voor financiële markten? Het laat zien dat het ultra lage renteklimaat dat doorgaans als eerste wordt genoemd, zeker niet de enige factor is geweest voor de onaflatende stijging van aandelenkoersen. De winsten worden nauwelijks belast en nauwelijks geïnvesteerd en dus gaat het goeddeels naar de aandeelhouder.
Tot slot werkt de toegenomen marktconcentratie ook nog eens tot een verslechtering van marktwerking waardoor ook de prijzen voor goederen en diensten en dus ook de winsten, nog verder kunnen oplopen. Tijd om serieus te kijken naar het belastingplan van Joe Biden en die andere TINA ideeën, zoals dat we grote multinationals simpelweg niet meer kunnen belasten omdat andere landen toch niet meewerken en dit niet uitmaakt omdat de baten uiteindelijk bij het grote publiek neerkomen, ook kunnen turnen!