Qua architectuur, natuurlijke-, culinaire- en mediterrane schoonheid is Italië een prachtig land. Financieel niet.
-Fraude, smeergeld, corruptie en machtsmisbruik maken in Italië een belangrijk deel uit van de economie.
-De jeugdwerkeloosheid is hoog, in diverse provincies bedraagt deze meer dan 40%.
-Ook na behalen van een universitaire opleiding is het moeilijk om een baan te vinden.
-Salarissen zijn laag, een meerderheid van de bevolking moet rondkomen van minder dan 900 euro per maand. De koopkracht van de meeste mensen verzwakt steeds verder. In veel kost het huren van een appartement meer dan een maandsalaris. De huizenprijzen in Italië behoren tot de hoogste ter wereld. Het land is in de greep van een omvangrijke woningspeculatie, die ten koste gaat van vele families. Veel woningen kampen met sterk achterstallig onderhoudt, wat nauwelijks afdoet aan de hoge prijzen.
-Sociale uitkeringen (afgezonderd van pensienuitkeringen) met een duur van langer dan zes maanden bestaan niet in Italië. Wie werkloos is, of wordt en niet binnen 6 maanden een andere baan vindt en daarna geen geld meer heeft, heeft weinig keus dan bij familie in huis te gaan wonen, wanneer dat niet mogelijk is, is op straat slapen vrijwel de enige mogelijkheid.
-De pensioenbetalingen bedragen voor de meeste Italianen ca. 450 euro per maand.
-In regionale treinen zijn controleurs zeldzaam. Een groot deel van de reizigers gaat op reis zonder daarvoor te betalen. De weinigen die toch een boete wordt opgelegd, betalen simpelweg niet, ook niet na uitstel van betaling. In veel steden kunnen buspassagiers plaatsnemen zonder te betalen. Controle vindt nauwelijks plaats.
-Italiaanse scholen en universiteiten hebben veel achterstallig onderhoud en financiële problemen.
-De Italiaanse staat heeft veel snelwegen geprivatiseerd, wat autorijden en transport in Italië relatief duur maakt.
-Wie een redelijke tot goede baan heeft en geen vrienden, familie of bekenden heeft in het bedrijf waar hij wil werken, kan een contract zo goed als vergeten. Hierdoor gaat veel talent verloren. Vele Italianen emigreren naar het buitenland, vooral wie een universitaire opleiding heeft.
-Een groot deel van de Italiaanse jeugd woont tot de leeftijd van dertig jaar bij zijn ouders, omdat het huren van een woning niet haalbaar is, maar ook omdat het voor velen moeilijk is om een baan te vinden.
-De Italiaanse industrie verkeert al ruim 10 jaar in een langdurige crisis.
-Belastingontduiking vindt op zeer grote schaal plaats. Hierdoor loopt de Italiaanse staat honderden miljarden euro´s per jaar mis.
-Miljoenen Italianen zijn gokverslaafd. Ruim 58 miljard euro wordt per jaar vergokt, dit is meer dan 1.000 euro per volwassene per jaar. Gokautomaten staan vrijwel overal, krasloten worden vrijwel overal verkocht, ook op alle postkantoren. Velen zijn hierdoor financieel geruïneerd. De Italiaanse staat doet weinig aan de gokverslaving omdat de inkomsten hard nodig zijn.
-De schuldenberg van Italië is ruim 1.850 miljard euro. Het is moeilijk te zien waar dit geld aan besteedt is en wordt. Veel geld gaat op aan corruptie. De schulden lopen steeds verder op, de financiële draagkracht van het land en van de bevolking worden steeds minder.
Voor een overgrote meerderheid van de Italiaanse bevolking wordt het dagelijkse leven steeds zwaarder. Simpelweg schulden opkopen door de ECB verandert zo goed als niets aan de genoemde problemen in Italië. Sterker nog, andere Europese landen komen door het beleid van de ECB zelf nog verder in de problemen, terwijl de problemen in Italië niet worden opgelost, maar worden opgeschoven en tijdelijk uitgesteld.
Het monetaire beleid van de ECB m.b.t. Italië komt letterlijk neer op het dragen van water naar de zee.