Theo Benschop schreef op 28 januari 2015 18:40:
Mijn gedachten gaan in het hier en nu terug naar zojuist, waar ik slechts ter verder het bij
“Marcel Tak for president!”
latende kennisgeving in afleveringen van (dubieuze) Debiteuren en (dubieuze) Crediteuren van de mogelijk over de rest van de wereld uitslaande brand van de euroschulden en vertrouwenscrisis in een betreffende aflevering naast het onderhavige zeer leeswaardige artikel over ultralaag renderende obligaties toevallig bij Blendle een eveneens zeer leeswaardig artikel van Ruud Goossens in De Standaard van vandaag aantrof, t.w.
Griekenland stuurt deze man naar Brussel
YANIS VAROUFAKIS, DE NIEUWE GRIEKSE MINISTER VAN FINANCIËN DIE ZIJN ONTSLAGBRIEF AL SCHREEF
De tegenpool van Wolfgang Schäuble
Zijn ontslagbrief heeft hij alvast in zijn binnenzak gestoken, om te vermijden 'in een politicus te veranderen en niet meer de waarheid te spreken'. Econoom Yanis Varoufakis draait pas drie weken mee in de Griekse politiek en is sinds gisteren de nieuwe minister van Financiën. Een profiel van een flamboyante linkse jongen van 53.
(…)
Varoufakis vindt dat Griekenland beter niet in de euro was gestapt. Hij zegt dat zijn land in 2010 de bail-outregeling van de trojka aan zich voorbij had moeten laten gaan. ‘Europa heeft toen in zijn oneindige wijsheid beslist het Griekse faillissement op te lossen door de grootste lening uit de menselijke geschiedenis (240 miljard euro, red.) op de kleinste schouders te laden, die van de Griekse belastingbetaler’, zei Varoufakis daar achteraf over. ‘Sindsdien wordt een vorm van fiscale waterboarding bedreven die van deze natie een schuldenkolonie heeft gemaakt.’
Varoufakis was halfweg het vorige decennium even adviseur van ¬George Papandreou, de voormalige Pasok-leider en ex-premier. Maar zeker nadat die begonnen was met het trojka-programma voor Griekenland uit te voeren, raakte die relatie gebrouilleerd. Varoufakis kampte vanaf dat moment onvermoeibaar tegen de EU-politiek in zijn land. Drie jaar geleden was hij de drijvende kracht achter een opiniestuk in Der Spiegel waarin werd gepleit voor een Europese New Deal en de invoering van euro-obligaties. Dat artikel werd toen onder meer ondertekend door Guy Verhofstadt en de voormalige Franse premier Michel Rocard.
(…)
Maar nu volgt het moeilijkste. Hij zal zijn collega’s op Europees niveau ervan moeten overtuigen dat er iets moet veranderen aan de afspraken met zijn land. Varoufakis, die benadrukt dat zijn regering een grexit wil vermijden, beschikt over de vaardigheden. Twee jaar geleden schreef hij, samen met de gerenommeerde ongelijkheidsspecialist James Galbraith, nog Een bescheiden voorstel om de crisis in de eurozone op te lossen. Daarin pleit hij er onder meer voor om de Europese Investeringsbank obligaties te laten uitschrijven, die vervolgens door de Europese Centrale Bank kunnen worden opgekocht.
(…)
Maar kan hij ook politiek bedrijven? Is hij in staat om een deal te smeden? Daarover zond hij, ook de voorbije weken, dubbele signalen uit. Soms klonk hij heel bereid tot compromissen. Twee weken geleden zei hij nog dat zijn partij ‘het conflict tot een minimum wil beperken en de kansen op een deal die voor beide kanten interessant is, zal maximaliseren’. Hij voegde eraan toe dat de wijzigingen aan de leenvoorwaarden voor de Grieken ‘betekenisvol’ moeten zijn, maar dat ook Angela Merkel ze moet kunnen verkopen aan haar parlement.
(…)
Op ideologisch vlak is Varoufakis zowat het omgekeerde van Wolfgang Schäuble. De machtige Duitse minister van Financiën zweert bij begrotingsorthodoxie, terwijl de Griek gisteren door een analist omschreven werd als ‘John Maynard Keynes met een vleugje Marx’.
(…)
Hij zegt dat de Griekse regering de schulden die gedragen worden door private crediteuren (goed voor zo’n 20 procent), sowieso zal terugbetalen. ‘Het feit dat het gros van de schuld op een of andere manier in overheidshanden is, betekent dat er geherstructureerd kan worden’, voegt hij eraan toe. ‘Daarvoor volstaat, als er politieke wil is, een lange namiddag.’ Een van zijn concrete voorstellen is om zijn land alleen nog schuld te laten terugbetalen als er voldoende economische groei is.
Op de avond van de verkiezingen parafraseerde Varoufakis de dichter Dylan Thomas om de zege van Syriza te duiden. Hij zei, op zijn blog, dat de Griekse democratie beslist heeft ‘to rage against the dying of the light’. Communiceren, dat doet Varoufakis graag. Ook gisteren nam hij rond een uur of vijf gewoon zijn telefoon op: ‘U belt op een slecht moment, ik moet meteen de eed afleggen’. Alvast dat lijkt ons een gewoonte die snel zal verdwijnen.