Dubbel of tripel risico
We kunnen natuurlijk weer los gaan met schelden op en schandpalen van dat kantoor, medewerkers of de hele bank. Fraude is fraude en strafbare feiten zijn strafbare feiten, maar dat is uiteindelijk aan de rechter en niemand anders. Tackle mij maar in de comments, maar ik noem dit risico. Ik leg het uit.
Geloof maar dat gisteren CEO Ralph Hamers en de andere ING-bestuurders ook met het servies zijn gaan gooien, toen ze dit nieuws vernamen. Zij weten net zo min als wij beleggers wat al hun ruim 50.000 medewerkers in al die landen en al die kantoren nou precies iedere dag allemaal uitspoken.
We vergeten het gemakkelijk bij al die ogenschijnlijke chique bij de banken, dat dit op papier de meest risicovolle business en aandelen zijn. Een gezonde bank kan in principe ieder moment omvallen, als een grote lener niet thuis geeft, of de collega-banken de tent niet meer willen financieren.
Zo sneuvelde begin 2008 Bear Stearns en werd het voor een habbekrats overgenomen door JPMorgan Chase. Er hangt nog altijd een luchtje omheen dat banken de tent bewust omver trokken. Al dan niet als afrekening, omdat Bear Stearns in 1998 niet meewerkte aan de redding van Long Term Capital Management.
Dit is een extreem exces, maar bedenk goed dat u bij banken altijd - hoe mooi het grachtenpand en het hoogpolig tapijt ook zijn - dubbel of tripel risiso hebt. De bank kan zelf bokken schieten (of de handelsdesks!), klanten kunnen hun leningen niet afbetalen en de liquiditeit kan opdrogen.
Dat is ook de reden dat de koerswinstverhoudingen traditioneel veel lager zijn dan andere aandelen. Zo zien de huidige er nu uit:
ING; 13,3
ABN Amro: 12,3
AEX: 20,4
Andere mores en moraal
Terug naar die corruptiezaak bij ING vandaag. Dit ene ANP zinnetje is voldoende:
Het van oorsprong Russische VimpelCom, dat een hoofdkantoor heeft in Amsterdam, zou steekpenningen hebben betaald om telecomlicenties in Oezbekistan in handen te krijgen.
Ja, zo wordt er nu eenmaal in Rusland en in Oezbekistan (bij de Oekraïne rechtdoor de Oeral over) zaken gedaan. Sterker nog, met uitzondering van westerse landen, Japan en nog een paar naties gaat het overal op deze planeet zo. Denk maar aan SBM Offshore en Arcadis in Brazilië.
Het is net als met doping in de sport: iedereen weet dat het gebeurt en dat bijna iedereen het doet, maar je moet je niet laten betrappen. Zo ordinair is het. Het is ook gemakkelijk om los te te gaan op die ING-medewerkers, die misschien hun boekje te buiten zijn gegaan. Denk alleen even verder.
Hoe gaat zoiets? Misschien een grote klant van je waar je al jaren prettig en goede zaken mee doet. En dan ineens ligt er een plastic tas met cash op tafel: of je die even wilt parkeren. Met envelopje er bij. Oh, je wilt het niet? Nou, dan zeggen we meteen alle rekeningen en relaties op. Ja, wat doe je dan?
Daarom noem ik deze zaak aan het begin van dit stukje ook beleggersrisico, waar u gewoon altijd mee te maken kan krijgen. Alle bedrijven die wereldwijd opereren hebben van doen met compleet andere mores en moraal dan wij hier in de polder zijn gewend. Goed, hoe nu verder met ING?
Een onderzoek is nog geen veroordeling, maar zoals gezegd lijkt de beurs een boete en misschien wel reputatieschade in te prijzen. Een boete komt ze wel over heen, maar dat laatste is misschien nog wel het pijnlijkst. Juist nu ING in de afgelopen jaren zo goed presteerde en weer een goede naam kreeg.
De prijs voor beste bank 2016 heeft ING binnen, maar die voor 2017 kan ze nu al schudden, vrees ik.