Leefloon schreef op 2 oktober 2020 00:57:
[...]
Van op tijd redden, in dit geval door verkopende aandeelhouders zelf, is Econocom een elders door mij vooraf benoemd voorbeeld. De mogelijk geofferde zoon mocht er later als CEO de lijken uit de kast halen, waarna de vader terugkeerde.
Overigens heb ik het zelf dan liever over "(mogelijke) fraude", en alleen al om domme discuties op fora te vermijden houd ik het vaak voor mijzelf. Zonder de kanarie in de kolenmijn te willen zijn; wat kan mij het schelen dat "jij" gelooft in Imtech en trots bijkoopt. Of zegt bij te kopen.
Juist, en voor het laten afgaan van Noord-Amerikaanse alarmbellen zal ik een stevig tarief eisen, zonder enige succesgarantie. De kennis, ik weet ook niet alles, kan ervoor zorgen dat je bij Imtech in één van de signalen, "
Royal Imtech N.V. ... announces that it has recently received new marine services and maintenance orders worth approximately 82 million euro", ziet dat er stront aan de knikker zit. Voor mij redenen om alarmbellen te laten rinkelen, zonder dat het gaat over dat ene project. De stront aan de knikker kun je lang niet altijd precies aanwijzen, maar de stront kun je wel aanwijsbaar ruiken. Ik heb weleens een "creatieve", oppompende CEO gedwarsboomd door een persbericht af te dwingen, na een eenvoudigere casus met een "RECORDMAAND" (en eventuele beursexit, en een de koers met een transactie oppomende CEO). In het daarna via mij afgedwongen persbericht, met daarin genoemd de wettelijke grondslag, moest het bedrijf die ridiculiserende maandcijfers publiceren:
www.keyware.com/nl/persberichten/21Hoe dan ook is grote fraude goed detecteerbaar. Ik had het elders al in het jaar 2000 (zegge: tweeduizend) over de latere steun van de Staat aan ING. Na of tijdens een verhoor onder parlementaire ede meldde de ex-president van DNB nog dat niemand de crisis kon zien aankomen, maar kwam daar later liegend op terug door te nuanceren dat sommigen dat wel zagen aankomen, ...maar dat waren dan (genegeerde) negatievelingen of moeilijke personen; zoiets. Dat klopt slechts gedeeltelijk, maar er was geen enkele sprake van onheilsprofeten die hard gingen juichen toen ze eindelijk eens gelijk kregen. Genoeg voor mij om het, "drie hoog, achter" wel aan te zien komen. Gelukkig niets mee gedaan, behalve niet meer in banken beleggen. Met een beetje pech had ik jarenlang long putopties waardeloos zien aflopen, dus een "signaal van (mogelijke) fraude" is meer iets voor een adviesafdeling (of voor claims met een fors percentage voor de juridische no-cure-no-pay praktijken) dan voor directe toepassing. Leuk idee, long putopties Econocom, maar dan is het handig dat die opties wel bestaan, en dan komt er ook timing bij kijken. Voor "rijkdom" lijkt zo'n (mij niet aansprekend) Amerikaans traject dus kansrijker. Met de toevoeging dat het ruiken van stront teleurstellend eenvoudig kan zijn. Mijn thuiscomputer kan zó een kort lijstje met kandidaten produceren, met als serendipiteit dat het de moeite kan lonen om die kort (arbeidsextensief) maar kennisintensief te bekijken. Zonder dat je forensisch accountant of zo hoeft te zijn. De geur herkennen is belangrijker, en het niveau moet inderdaad iets beter zijn dan suggestief geleuter met zeldzame toevalstreffers. Ahold? Het woord "exclusief" stond opvallend vaak in een later teruggetrokken jaarverslag. Dat ging niet direct over een
side letter, maar met andere factoren is zoiets genoeg om de alarmbellen een concert te laten geven. Bij gerichtheid op (mogelijke) fraude, zonder per se aan te hoeven gaan in welke kast welk lijk zit en zonder (vrij kansloos in de Noord-Europese cultuur?) te hoeven doen alsof ik een advocatenkantoor was.