en nog eentje
Wat kwam eerst - terrorisme of ‘bezetting’?
Er wordt met regelmaat beweerd dat Israel de terreur aan zichzelf te wijten heeft, omdat het geen eind maakt aan de bezetting van de tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 op Egypte en Jordanië veroverde gebieden (de Gazastrook, de West-oever en Oost-Jeruzalem). Het Palestijns terrorisme is volgens sommigen een ‘legitieme vorm van verzet’ tegen die bezetting.
Het tegen Joodse/Israelische doelen gericht Arabisch terrorisme begon echter niet na 1967, maar al in het begin van de twintigste eeuw. Zo werden in de zomer van 1929 door de Arabieren overal in het toenmalige mandaatgebied Palestina verschrikkelijke moordpartijen aangericht. Daarbij kwamen ondermeer tientallen Joden in Hebron om. Ook in 1936 gaf de toenmalige leider van de Palestijnen de Moefti van Jeruzalem (die met de Nazi’s collaboreerde) opdracht Joodse doelen aan te vallen en de Joodse economische sector in Palestina te boycotten.
Het met twee derde meerderheid aanvaarde delingsplan van de VN voor Palestina van 29 november 1947 werd door alle Arabische staten en de Palestijnse leiders afgewezen. Dit plan voorzag in een Joodse en Palestijns-Arabische staat. De Palestijnen en Arabische leiders meenden echter dat er geen plaats was voor een Joodse staat. De oorlog, die zij op 14 mei 1948 tegen Israel begonnen, had tot doel de Joodse staat te vernietigen.
Nadat die oorlog mislukte en de Arabische landen in 1949 met Israel een wapenstilstand sloten, werd de anti-Joodse terreur voor een groot deel vanuit de omliggende landen gepleegd. Dat gebeurde door de zogenaamde ‘fedayin’ (Palestijnse guerrilla’s), die op alle mogelijke manieren door hun gastlanden werden gesteund. Alleen al in periode 1951-1955 werden bijna 1.000 Israeli’s bij Palestijnse terreuraanslagen vanuit de Gazastrook en Jordanie gedood.
Al Fatah, dat tot doel had de Zionisten uit Palestina te verdrijven, werd opgericht in 1959. Dat is 8 jaar voordat Israel de Westelijke Jordaanoever en Gazastrook verover-de. Arafat was de eerste voorzitter. Op 14 januari 1965 voerde de militaire afdeling van Al Fatah haar eerste aanval op een Israëlisch doel uit.
De Palestijnse Bevrijdingsorganisatie PLO werd in 1964 opgericht. Dit gebeurde door de Arabische Liga. Doel was de vernietiging van Israel.
Hamas en de Islamitische Jihad, Palestijnse fundamen-talistische Moslimorganisaties, die het merendeel van de recente aanslagen op hun geweten hebben, zijn geheel niet geïnteresseerd in beëindiging van de bezetting door Israel. Zij willen de vernietiging van Israel.
Telkens als er sprake was van een mogelijke doorbraak in de vredesonderhandelingen, namen de aanslagen van beide organisaties toe. Toen in 1996 in Israel de regering Peres aan de macht was, werd Israel getroffen door een golf van terreur op winkelcentra en bussen. Daarop sloot premier Peres de grenzen voor de ca 80.000 Palestijnse werknemers. Dit bracht armoede en ‘Verelendung’ in de bezette gebieden teweeg. Daarop was Hamas precies uit. De uitzichtloosheid onder de Palestijnen leverde de organisatie nieuwe rekruten op voor het plegen van aanslagen en deed de animo voor vrede met Israel dalen.
Ook tijdens de komst van de Amerikaanse bemiddelaar Zini naar Israel in 2001 voerde Hamas twee cruciale aanslagen uit. Tijdens de Arabische top in Beiruth, eind maart 2002, waar een Saudisch plan voor vrede met Israel werd geaccepteerd, pleegde een zelfmoordenaar van Hamas een aanslag op een hotel, waar het Joodse Paasfeest werd gevierd. Hierbij kwamen 26 personen om en raakten meer dan hon-derd gewond. Het was het startsein voor de Israelische operatie Defensive Shield.
In 1993 sloten Israel en de PLO de Oslo akkoorden. Op basis daarvan werden, vanaf 1994, grote delen van de Westbank en de Gazastrook door Israel aan de Palestijnse Autoriteit overgedragen. Sindsdien is de veiligheid voor Israeli’s echter sterk afgenomen.
Jaar Aantal door terreur gedode Israeli’s
1989 32
1990 23
1991 26
1992 39
1993 (01/01-13/9)
38 [De Oslo akkoorden werden op 13 september 1993 ondertekend]
1993 (14/9-31/12) 26
1994 73
1995 52
1996 88
1997 31
1998 9
1999 4
2000 (vanaf 27/09) 47 [Alle slachtoffers in 2000 vielen vanaf 27 september]
2001 198
2002 (tot 22/04) 224
Totaal 911 (waarvan 752 na Oslo)
Conclusie: Niet de bezetting is de oorzaak van het Palestijnse terrorisme. Het omgekeerde is eerder het geval: Zolang het terrorisme voortduurt is het voor Israel onmogelijk een terri-toriaal compromis te sluiten, dat een einde maakt aan de bezetting.
Citaten:
Uit het voorwoord: Israel zal opkomen en zal overeind blijven tot de islam het elimineert, net zoals die de voorgangers ervan heeft geëlimineerd.
Uit artikel 6: De Islamitische Verzetsbeweging is een specifiek Palestijnse beweging die haar trouw aan Allah verschuldigd is, haar levenswijze aan de Islam ontleent en ernaar streeft het vaandel van Allah over iedere centimeter van Palestina te doen wapperen.
Uit artikel 7: Hamas heeft ernaar uitgekeken Allahs belofte ten uitvoer te leggen, hoeveel tijd dat ook kost. De profeet [Mohammed], gebed en vrede zij met hem, zei: “De tijd dat de moslims de joden zullen bevechten (en hen zullen doden) zal niet komen, totdat de joden zich achter rotsen en bomen verstoppen, die [dan] zullen uitschreeuwen: ‘O moslim, achter mij zit een jood, kom hier en dood hem!’”.
Uit artikel 13: Er is geen oplossing voor het Palestijnse probleem dan de jihad (heilige oorlog)