Als je het niet ens ben met A=A dan houdt werkelijk alles op. Je kunt alles zo praten als je het hebben wilt. Als je een stelling doet en hij wordt onderuitgehaald, dan is het tegenovergestelde ook waar. Alles is waar, niets is waar, waarheid verliest al zijn betekenis. Als je gelooft dat waarheid niet bestaat, discussieer er dan niet over.
Een mens kan niet tegelijk de waarheid spreken en liegen, maar als iets tegelijkertijd zijn tegenovergestelde is, kan dat natuurlijk prima. Het is allemaal onzin om krom te praten wat recht is, maar wacht , krom is ook al recht genoemd.
Je kunt natuurlijk hebben dat sommige mensen de waarheid spreken en anderen liegen, je kunt hebben dat 1 mens soms liegt over A en de waarheid spreekt over B. Je kunt hebben dat hij de ene dag liegt over A en de volgende dag de waarheid spreekt, maar niet dat hij tegelijkertijd liegt over A en de warheid spreekt over A. Het is klinklare onzin en wat mij betreft zijn we bij de krn van het probleem gekomen. Doe dan geen uitspraken over 'de mens' als geheel. Zeg ook niet : pcrs spreekt onzin, want hij praat tegelijkertijd onzin en verkondigt de waarheid.
Het is lullen zoals het je uitkomt, omdat je denkproces van een conclusie uitgaat en de argumenten erbij probeert te zoeken. Er zijn 2 soorten argumenteren :de wetenschapper en de advocaat. De wetenschapper doet waarnemingen, formuleert hypotheses, controleert die hypotheses met andere waarnemingen en fromuleert conclusies.
De advocaat heeft echter een conclusie en zoekt naar argumenten om die te onderbouwen. Als recht dan krom moet zijn en A niet A, wie weet trapt iemand er in. Ik niet.
Mijn epistomologie is die van de wetenschapper en niet van de advocaat. We zullen het nooit eens worden, voor zo ver je over 'eens zijn' kunt spreken met iemand die denkt dat A gelijk is aan niet A.
Het is slap geouwehoer en ik ben er klaar mee, je moet eigenlijk niet met varkens vechten, want jij komt onder de modder en zij vinden het prachtig. Het geeft te veel geloofwaardigheid aan mensen die totaal de weg kwijt zijn in de tegenstrijdige brei die ze argumenten noemen om aan hun in beton gegoten conclusies vast te houden. Ik heb mijn mening vaak moeten herzien op basis van logica, argumenten en feiten, maar mensen die als advocaat in elkaar zitten, werken zo niet. Vandaar ook dat ze denken dat er met wetenschappers niet te praten valt. Pure projectie.
Als waarheid niet bestaat, verwacht ik ook niet meer op mijn ongelijk te worden gewezen, kunnen we dat afspreken? Of bestaat waarheid/onwaarheid opeens wel als het mij betreft, maar verandert dit opeens in een stuk zeep als het jullie betreft?