Ons dorp ligt aan Zee, althans dat zeggen zij die hier al lange tijd wonen. Niet dat we niet weten van die dijk die begin vorige eeuw de zee in de een meer veranderde. Maar het klinkt mooi en benadrukt dat we hier al een tijd wonen, waar we stiekem een beetje trots op zijn.
Op het strand aan zee gaat het er allemaal net iets rustiger aan toe dan in de Dorpsstraat, of je nu komt om de hond uit te laten of de surfers of in de zomer de badgasten gade te slaan. Niemand heeft haast, zelfs de hardlopers lopen hier rustig. Elders wordt hard gewerkt, maar men geeft de indruk hier het lanterfanten straffeloos te kunnen volhouden. Je weet maar nooit of illusies door tijdsverloop waarheid worden.
In de strandtent aanschouwen en beschouwen een paar stamgasten met verschraald bier hun vaste thema, dat er meer en meer mensen van buiten naar ons dorp komen. Terwijl nog een bekende jogger langs galoppeert, zijn er steeds vaker jongere en hippere bezoekers, niet alleen vanuit de stad, maar zelfs van overzee. “Nog even en ons dorp is ons dorp niet meer”, jammert er één, “straks worden we opgeslokt tot een groeiende voorstad en moeten we onze heilige huisjes opgeven om die vervolgens te zien slopen voor bouwterrein”. “Dat mocht je willen met dat huis van jou”, schampert een ander, “dat is nu al zo vaak geroepen, zonder dat er concrete reden voor is dat voldoende meer serieus te nemen. Nee buitenstaanders komen gewoon omdat ze het dorp ook mooi vinden en hier misschien ook wel willen gaan wonen”.
De meer ontspannen sfeer stemt wijkagent Henk tevreden, de opstootjes die in de (na)zomer nog zo veelvuldig waren, lijken met de komst van de kou flink getemperd. Nu, met december voor de deur, verheugt ieder zich op de gezelligheid, in zekere zin een verademing na dat ellenlange gezwets over de burgemeestersverkiezing uit de stad. Alsof iemand heeft kunnen aangeven wat het voor ons dorp uitmaakt. Nee, dan maar op naar de sinterklaasstemming, de oudejaarstrekking en de vuurwerkshow die onze accountmanager PiEt (we hebben in het dorp allemaal dezelfde) ons heeft voorspeld.
De enige die we nooit op het strand zien is, is de baas van de fabriek achter de muur. Zijn kever is al lang niet meer gebruikt. Hooguit komt hij af en toe naar buiten om weer een cadeautje aan te pakken van de vrienden van over zee. Mooi dat ze daar hard doorwerken, hopelijk hebben ze nog wel tijd om ons uit te nodigen voor hun – toch beter bezocht dan de straatbarbecue – nieuwjaarsborrel?!
Kortom, ons dorp is de mooiste dorp van de lage landen, althans dat vinden wij, maar wel met recht, althans dat vinden wij. Willen als dorpsgenoten ook weer deze maand bijdragen om dit het mooiste dorp te laten blijven?
Een ieder weer veel geluk en wijsheid toegewenst!