vervolg Heerde:
De helft van de bewoners krijgt corona, 23 overlijden er. De doden tellen niet mee in de statistieken van het RIVM, omdat geen van de bewoners is getest. Op woensdag 18 maart gooit Bleijenberg het verpleeghuis dicht voor bezoek, een dag voordat minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid die maatregel landelijk invoert. Maar dan is het al te laat.
Explosieve stijging
In de dagen die volgen stijgt het aantal besmettingen in Brinkhoven explosief. Op vrijdag 27 maart zit de helft van het zorgpersoneel ziek thuis en slaat Bleijenberg alarm bij de Veiligheidsregio. Die komt met een onorthodoxe maatregel: inzet van het leger. Tien militairen nemen de verpleging van ouderen voor een deel over. ,,Ontzettend attente lui’’, zegt Gerrie Rozendal, wier vader wekenlang zorg krijgt van de militairen.
Op maandag 30 maart sterft bewoner Wim Wildeman (71). Zijn vrouw Hennie mag kort daarvoor afscheid nemen, ondanks het bezoekverbod. ,,Ik moest mij omkleden in de sluis bij de ingang’’, vertelt ze. ,,Ik kreeg beschermende kleding aan en mocht met niemand praten terwijl ik naar zijn kamer liep. Wim zat altijd met twee vrienden aan een tafel. De eerste overleed twee uur na Wim, de tweede de volgende ochtend. De ene na de andere lijkwagen kwam in die dagen aanrijden. Het leek wel oorlog.’’
Diezelfde maandag zwaait Geb Dokter (60) - rode fleecejas, spijkerbroek - naar zijn vader Henk (96) die voor het raam staat van zijn appartement op de eerste verdieping. Een fotograaf legt het tafereel vast. De vrouw van Henk is recent overleden. Hij kampt met een longaandoening en is kwetsbaar. ,,Hij zit alleen op zijn kamer, maar de kans op besmetting is groot’’, zegt zijn zoon. ,,Als het zo is, dan is het zo.’’ Ruim een week later overlijdt Henk Dokter.
Gerrie Rozendal (59) staat op zaterdag 4 april samen met haar broers in het bakje van een gele hoogwerker, op de stoep van Brinkhoven. De hemel is helderblauw, de temperatuur aangenaam. Terwijl in Heerde de ene na de andere inwoner aan corona bezwijkt, blijft de zon uitbundig schijnen. Rozendal en haar broers kijken vanuit het bakje naar hun vader Hennie Rozendal (83). Hij ziet er goed uit en glimlacht naar zijn kinderen. Maar echt praten lukt het trouwe koorlid van De Lofzang al niet meer. Hij sterft vijf dagen later.
Inzet van het leger
Terwijl Brinkhoven - vanwege de inzet van het leger - landelijk in het nieuws komt, is het drama in verpleeghuis Rehoboth in Wapenveld (gemeente Heerde) zo mogelijk nóg groter. Daar overlijden naar schatting dertig van de negentig bewoners.
De eerste coronadode daar is Jannie van de Worp (83). Op zondag 29 maart mag haar zoon Louis bij haar op bezoek. ,,Ik merkte niet dat ze ziek was. Ja, ze was een beetje benauwd. Maar ik kon goed met haar praten.’’ Toch is het een onwerkelijk afscheid. ,,In haar kamer moesten we beschermende kleding aantrekken: een pak, een bril en een mondkapje. Dat was voor haar heel gek, om ons zo te zien. Ze begreep het niet.’’
Henk van Essen (76) belt op dinsdag 7 april vanuit Rehoboth naar zijn zoon. ,,Ik ben zo moe’’, laat hij weten. De zeventiger is hartpatiënt en kampt met overgewicht, maar hij voelt zich begin april nog prima. Toch gaat het die avond opeens slecht. ,,Ik ga vroeg naar bed, ik ben echt niet in orde’’, zegt hij. Vier dagen later sterft hij op zijn kamer. Aan corona. ,,Het ging razendsnel’’, zegt zijn zoon.
Ook Diana Fredriks ziet haar vader, Willem de Groot (86), wegglippen door het coronavirus. De laatste twee dagen, voor hij op zaterdag 18 april sterft, mag zij hem opzoeken op zijn kamer. ,,Mijn broers en ik gingen afwisselend bij hem langs. Zaterdagavond belde de verpleging dat het heel slecht ging. Ik stapte op mijn fiets, trok mijn beschermende pak aan en stond even later voor zijn bed. ‘Pap, ik ben er hoor’, zei ik. Ik hoorde hem zuchten. En hij was weg. Hij overleed op dezelfde plek waar mijn moeder zeven weken eerder stierf. Het was ongelofelijk.’’
Meer besmettingen
Buiten de verpleeghuizen eist corona ook zijn tol. CDA-Statenlid Hans van Ark, die op de eerste rij zat bij de informatieavond over vliegveld Lelystad, is half maart ernstig ziek. Hij zit thuis met zware hoestbuien en hoge koorts. Zijn vrouw, muziekdocent en koordirigent, belandt met corona op de intensive care. ,,Bizar’’, zegt Van Ark. ,,Ze is 67 jaar en in een goede conditie. Het is niet te bevatten.’’
De jonge dominee Van der Graaf, vader van drie kinderen, wordt per ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis in Zwolle. ,,Ik belandde in een oorlogsgebied: mensen stonden in een soort ruimtepakken aan mijn bed’’, herinnert hij zich. Inmiddels zit hij weer thuis. ,,De energie komt maar niet terug. Ik ben nog steeds aan het revalideren. Daarvoor ga ik naar een fysiotherapeut. Ik hoor het van meer ex-coronapatiënten: het herstel gaat héél langzaam.’’ In het dorp heerst diepe verslagenheid, ziet Van der Graaf. ,,In een paar weken zijn zó veel mensen overleden. Iedereen kent wel iemand. Een grauwsluier is op Heerde neergedaald.’’