Algemeen verhaal
Elektroleven
Met de elektrische auto op vakantie in Frankrijk. Het eerste wat opvalt, is hoezeer het elektrisch rijden is gedemocratiseerd. Ik zie zakelijk rijders in hun Tesla’s, een zwaar getatoeëerde familie in een Hyundai, een stelletje in hun Opel. Alles komt voorbij.
En overal worden verhalen uitgewisseld. Over haperende laadstations en de gemiddelde laadsnelheid. Ik krijg tips over apps en routes. De meeste mensen voelen zich overduidelijk onderdeel van de voorhoede. Het jargon is dan ook niet van de lucht en sommigen lijken ook een zeker genoegen te scheppen in het onvermijdelijke ongemak dat de elektrische rijder ten deel valt als hij of zij naar het buitenland wil.
Ik leun over mijn deur tijdens de zoveelste laadstop en staar naar de benzine- en dieseltankers even verderop. De liters worden achteloos in de tank gegoten en tijdens de rit wordt de eerste vier uur ongetwijfeld geen acht geslagen op de benzinemeter. Als er iets is wat elektrisch rijden je leert, is het dat je je bewust wordt van wat je gebruikt. Je hebt zo lang moeten wachten op je energie, dat ze vanzelf meer waard wordt. Ik was als benzinerijder nooit blij dat de tank vol was, maar een volle batterij is toch wat anders: het betekent dat het laadstation werkt en je niet voor niets zo lang hebt staan wachten.
Ik zie zakelijk rijders in hun Tesla’s, een getatoeëerde familie in een Hyundai, een stelletje in hun Opel
Is de batterij eenmaal vol, dan is de aanblik van een volgend tankstation voldoende reden om er zo zuinig mogelijk mee om te gaan. De relatie met versnelling en verspilling wordt me ook duidelijk. Hoe sneller je iets krijgt, hoe achtelozer je ermee omgaat. Alleen al om die reden zou het helemaal niet verkeerd zijn de laadsnelheid de komende jaren niet te verhogen. Je gaat vanzelf minder verbruiken als je wat langer moet wachten.
Voor de brandstofgebruiker is een tankstation een pitstop. Het bezoek moet in zo kort mogelijke tijd worden afgelegd. Het tankstation is dan ook ingericht als een fastfoodrestaurant: zo snel mogelijk erin om zo snel en volgeladen mogelijk weer te kunnen vertrekken. Dat merk je als je wat langer moet wachten. Het is net alsof je verplicht een halfuur in de McDonald’s moet zitten. Voor je en achter je vliegen mensen erin en eruit, maar jij moet nog een halfuur blijven zitten, omdat je bestelling op zich laat wachten. Dat wordt wat als we straks met z’n allen in elektrische auto’s moeten opladen. Ervan uitgaande dat de wachttijd nog wel even zal blijven bestaan, zullen tankstations zich moeten instellen op een bezoekersschare die langer op dezelfde plek verblijft. Zal het tankstation meer op een luchthaven gaan lijken, met bijbehorende winkels en horeca?
Zo’n 150 jaar geleden investeerden Amerikaanse elektriciteits- en vervoersmaatschappijen in pretparken om mensen te stimuleren met de tram te reizen. De lege ruimtes in de tram moesten worden opgevuld in het weekend en daarom creëerden ze een bestemming: het pretpark. De vraag is hoe ze nu, met de komst van de elektrische auto’s, van de noodzakelijke tussenstop een aantrekkelijke bestemming gaan maken.