Wat een bende, alles en iederéén rolt over elkaar heen, maar het enige wat zeker is, het geld verdampt onder je ogen en velen zijn al platzak.
De temperatuur daalt in rap tempo, mijn vertrouwen in de overheid was al tot het dieptepunt gedaald,
De thermostaat staat bij ons binnen op 15 graden, gelukkig slaat het apparaat nog niet aan is het binnen nog 19 graden, en gezien het vandaag een stralende dag gaat worden verwacht ik binnenshuis vandaag nog weer een aangename temperatuur van net boven de 20 graden.
Maar voor hoe lang nog, en wanneer nadert het moment dat de petroleumkachel bij moet springen.
Amper een paar weken geleden fietste ik nog lekker in mijn T-shirt, nu heeft het vannacht al bijna gevroren en handschoenen zijn 's morgens geen overbodige luxe.
Het is totaal omgeslagen, afgelopen weekend vertelde glibberige Robbie nog op tv dat we de compensatie voor de energierekening wel op onze buik konden schrijven, we moesten er maar aan wennen, de luxe van gas moesten we maar uit ons hoofd zetten, dat is verleden tijd.
Als ik Robbie op tv zie dan krijg ik altijd rillingen, ik vind het een enge man, geen verstand van zaken, en wat was hij trots toen hij weer een kolencentrale liet sluiten.
Dinsdagavond heb ik ook nog wat fragmenten gezien van het algehele circus wat zich die dag in in Den Haag voltrokken heeft.
Koning Pils werd met zijn ega uitgejouwd toen ze een ritje maakten in de gelagerde koets en hij is zich waarschijnlijk rot geschrokken van de vele omgekeerde vlaggen.
Ja, in de Randstad zelf zie je ze niet zoveel, maar trek maar eens verder het land in, hoe verder je van Den Haag afkomt, het worden er steeds meer en meer.
En het zijn niet alleen de boeren.
Normaal gesproken is Koning Pils ook altijd de rust zelve, maar zie zijn gezichtsuitdrukking tijdens de Troonrede, hij voelde zich totaal niet op zijn gemak, hij deed een aantal gebeten uitspraken en hij gaf ook een flinke sneer richting het Rammelkabinet, doe iets, en maak haast.
Hij zal wel gedacht hebben, ik ben vanmorgen vroeg opgestaan voor deze ongein, en nu overkomt mij dit, ik zit hier niet op te wachten, ik wil ook doorgaan met mijn eigen luxe leven zonder er al te veel voor hoeven te doen.
En dan komt Madame Kaag een half uur te laat met het koffertje binnenlopen.
Typerend voor mensen die zichzelf overschatten en zichzelf heel belangrijk vinden.
Ze laten anderen graag wachten als ze in de schijnwerpers staan, dat vinden ze prachtig, en op belangrijke momenten waarbij ze zelf tot verantwoording geroepen worden schitteren ze door afwezigheid.
Ze hebben wat belangrijkers te doen, of ze melden zich ziek.
Ik hoorde haar zeggen, dit is mijn eerste keer, en ik dacht gelijk, en het is tevens uw laatste keer.
En haar gezichtsuitdrukking, een minachting tegen de burgers.
Wel wist ze nog even te vertellen dat de klimaatdoelen gewoon blijven staan.
En dan heeft ze de volgende dag ook nog het lef om te zeggen dat de koffer vervangen moet worden, het is wel duidelijk, bij haar in het hoofd spelen hele andere zaken die niks met de realiteit te maken hebben, haar enige belang is haar eigen belang.
Ze zal wel ik denken, ik wil een lichtgewicht koffer, deze kan ik dan makkelijk meenemen als ik op mijn heksenbezem het land moet ontvluchten richting elders, daar waar ik thuis hoor.
Madame Kaag, ik vind u helemaal niet belangrijk.
wordt vervolgd!