Ik heb nooit begrepen waarom mensen het minder erg vinden reeds gemaakte winsten te verliezen dan b.v. spaargeld. Geld is geld, toch? Je moet natuurlijk nooit een te groot deel van je vermogen inzetten, maar hoe je dat vermogen verkregen hebt zou niet uit moeten maken. Ik had in 2009 Shell met een GAK van 18, en na 11 jaar herbeleggen van dividend had ik 75% meer aandelen, die nog boven de 25 noteerden ook. Dus toen het naar 10 zakte stond ik eigenlijk nog nauwelijks op verlies, ik was 'alleen maar' mijn winst kwijt. Nou, ik kan je vertellen dat ik daar behoorlijk ziek van was. 11 jaar rendement door de plee, plus het effect van goede instap timing!
Uiteindelijk ben je geboren met niets, dus alles wat je hebt is later gemaakte winst. Maar er komt een moment waarop je verworven bezit als een onvervreemdbaar recht beschouwt, en dan doet het meer pijn om het alsnog te verliezen. Maar dat is puur emotioneel; er is geen rationele basis voor.
Mijn vrouw vroeg mij gisteren nog of ik nu niet baalde dat ik al bijna de helft van mijn Shell verkocht heb, nu het nog zo hard verder stijgt. Toen heb ik uitgelegd dat het kiezen voor een strategie die bij 20 nog niets verkoopt dat bij hogere koersen waarschijnlijk ook niet zou doen, en dat je dan dus zeker weet dat je er ook nog vol in zult zitten als het weer een keer flink mis gaat. Dat is me destijds met Versatel gebeurd. Daarmee had ik een fortuin verdiend, en op een gegeven moment was dat tot op de laatste cent weer verdampt. (Uiteindelijk kwam nog 60% terug.) Dat is waar een halstarrig vasthoudbeleid toe kan leiden.
Ik heb me voorgenomen om me dat deze keer in elk geval niet te laten gebeuren. Ik zit overigens nog steeds voor meer dan 40% van mijn porto in Shell. Maar als we boven de 25 gaan, en anders medio 2022, ga ik dat wel verder afbouwen.