Deel 1:
Kennelijk willen wij in NL dat bouwbedrijven verschrompelen, of (deels/geheel) failliet gaan aan grote projecten. Projecten die zijn aangenomen met kleine marges, waarvan de risico’s te optimistisch worden weggecijferd of in contracten worden weg gecamoufleerd en waarvan de opdrachtgever de realiteit van tegenslagen en de complexiteit van het werk niet onder ogen wil zien.
Blijkbaar gaat het zo. Kwalijker is het dat de bijeffecten voor de Nederlandse economie van “Bouw Binnenlandse Investeringen” nauwelijks worden genoemd. Er wordt niet onderkend dat bedrijven zoals Heijmans dingen doen die van vitaal belang zijn voor andere ondernemingen en dus voor de inkomsten van “de bv Nederland” als geheel.
Hoeveel geld wordt er met het project N23 Westfrisiaweg geïnvesteerd in NH en hoeveel geld zal die regio er mee verdienen? Door al het geruzie, en dat de provincie tracht alles in contracten over slechte gronden bij de aannemer op voorhand in de schoenen te schuiven, zijn er uiteindelijk alleen maar verliezers. Verzanden in politieke spelletjes, om over de rug van bouwbedrijven geld te besparen is indirect struisvogel politiek. Uiteindelijk zal de schade en de kosten voor de provincie alleen maar groter worden. Al is het maar i.v.m. claims van lokale overheden, ondernemers en andere gedupeerden uit die regio.
Wat mij betreft wordt het hoog tijd om vast te stellen hoe deze werken technisch goed en financieel duurzaam tot stand zijn te brengen en te houden. Dit voor de uitvoerende bedrijven en degenen die er gebruik van maken. Heijmans en overheid, kom tot een gesprek! Dit is werkelijk een hoofdpijn dossier aan het worden, en veroorzaakt door een paar ambtenaren binnen de provincie die geen gezichtsverlies wensen, en perse hun gelijk willen halen met contracten waar de werkelijke problemen zijn weggecijferd e/o bewust anders zijn voorgesteld. Heijmans kon gezien alles wat er bekend is geworden na de eerste contracten in 2014 gewoon niet anders handelen dan het heeft gedaan.
Wat als het zo blijft doorgaan in de toekomst? Grotere projecten en die kleine marges? Dan bestaat de kans dat er bouwbedrijven verdwijnen en dat de opdrachtgever uit minder aanbieders kan kiezen, met wellicht hogere projectkosten als gevolg. Het kan zo gaan, maar ook een fusie van Nederlandse bouwbedrijven of een fusie met een buitenlands bouwbedrijf behoort tot de mogelijkheden. Wat blijft er dan over van de Nederlandse bouw? Je ziet Heijmans nu meer en meer met Fluor en Hochtief (niet de minsten) samenwerken.
Echter als de overheid een relevante bijdrage wil blijven leveren aan de bouwsector, dan zullen ze sneller en opener moeten samenwerken met die paar overgebleven gerenommeerde bouwbedrijven.
Ook in deze N23 soap heeft Heijmans van alles geprobeerd om uit deze impasse te komen, echter de provincie zelf gaf niet thuis en het lijkt er tot nu toe op, dat ze geen gezichtsverlies willen, en het liever op de lange baan schuiven, wat alleen maar meer kosten, frustraties en onvrede te weeg brengt.
Wat je nu ziet in de bouwketen: iedereen vecht voor zijn positie. Het oprecht transparant open en eerlijk informatie delen is dus erg moeilijk. Opdrachtgevers proberen blijkbaar op voorhand eventuele tegenvallers achter te houden, of d.m.v. een (nieuw) onderzoeksrapport in een ander daglicht te zetten. Hoe meer ik me inlees in deze N23 soap, des te meer blijkt dat er naar de toekomst toe echt iets moet veranderen. Van veranderingen in de aanbestedingswet en nog meer transparantie aan de kant v.d. opdrachtgever wat ze nu precies, willen verwachten enz.
Uiteindelijk vecht iedereen voor zijn eigen voortbestaan en moeten we ons afvragen of de bouwsector daarmee gediend is. Maar ook of de overheid daarmee gediend is? Als er straks nog maar enkele grotere (buitenlandse) bouw consortia over zijn.
Steeds meer ziet men door de juridische bomen het bos niet meer. Andere kosten nemen zo toe, zoals juridische (adviseurs) kosten, maar zeker dus kosten i.v.m. vertraging en meerwerk enz. Het gevecht bij de N23 gaat puur om de extra kosten i.z. die langere inklink tijden. Bij een snellere oplossing van dat geschil, zouden de andere meerkosten kunnen worden beperkt. Echter nu gaan beiden partijen voor de langere en juridische weg, en neemt de true price van alle extra kosten sterk toe. Te meer omdat de provincie weigert tot een snel compromis te komen indien Heijmans niet (deels) wil opdraaien voor die aantoonbare andere grondcondities.