Bron: De Tijd
Met nieuwkomers als Deliveroo en UberEats lijkt het leveren van maaltijden booming business. Maar achter de façade schuilen onhoudbare verliezen, zegt Jitse Groen, de oprichter van Takeaway.com.
Advertentie
‘Voor ons is dit prima weer. Op zo’n dag lopen de bestellingen vlot binnen’, zegt Jitse Groen, terwijl hij door de grote ramen van zijn Amsterdamse kantoor naar de grijze regenlucht kijkt. In de verte vaart een veerpont met een levensgroot logo van Thuisbezorgd.nl, het eten-bestelplatform dat Groen 17 jaar geleden oprichtte.
De Nederlandse selfmade ondernemer weet als geen ander hoe de markt van de snelle hap aan huis ineen zit: als een raderwerkje waarbij je aan de hand van de juiste data - het uur van de dag, het weer, het aantal reclamespots... - haarfijn kan voorspellen hoeveel pizza’s en kebabs besteld zullen worden. Nadat hij zijn model met succes naar ons land heeft geëxporteerd, probeert Groen nu ook in Duitsland de grootste te worden.
Als we Delivery Hero konden kopen, was het al gebeurd. Maar het heeft momenteel geen reden om aan ons te verkopen.
JITSE GROEN
OPRICHTER TAKEAWAY.COM
Maar er zijn kapers op de kust. Wie geen zin heeft om te koken, kan in steeds meer steden ook terecht bij koerierdiensten als Deliveroo of UberEats, die tegen betaling maaltijden van restaurants aan huis leveren. Concurrentie, denkt u? Groen ziet dat anders. ‘Onze markt is niet het bezorgen van maaltijden, maar het doorgeven van bestellingen’, redeneert hij. De meeste restaurants die zijn platform gebruiken, hebben hun eigen bezorgdienst.
‘Wij zijn gegroeid doordat we de telefoon als bestelkanaal hebben vervangen door het internet. Dat is iets anders dan het leveren van logistieke diensten aan restaurants, wat ik als een nichemarkt zie. Misschien kan je daar geld mee verdienen in grote steden als Londen en Parijs, maar niet in kleinere steden. Wij zijn groter én we groeien sneller dan al die spelers bij elkaar, die trouwens allemaal verlies maken.’
Takeaway.com begon vorig jaar alsnog met een eigen leveringsdienst om sommige populaire restaurants toch in het aanbod te krijgen. ‘Maar dat is een heel klein deel van wat we doen’, zegt Groen.
Hoe denken die bezorgbedrijven ooit winst te maken?
Jitse Groen: ‘Het verhaal dat ze vaak vertellen, is dat je met meer dan twee bezorgingen per uur winst kan maken. Op papier klopt dat, maar in de praktijk is dat erg moeilijk. Ze houden ook geen rekening met de kosten om al die bezorgers in dienst te nemen en te beheren, of met de kosten van het hoofdkantoor en de marketing. In het beursprospectus van de Duitse maaltijdbezorgdienst Foodora staat dat hij 14 euro verlies boekt per order. Dat is de realiteit.’
‘Ook het faillissement van de Brusselse maaltijdkoerier Take Eat Easy vorig jaar toonde aan dat het model niet werkt. Hoe groter hij werd, hoe meer verlies hij draaide. De investeerders wilden er geen geld meer in stoppen. Een bedrijf als Uber kan zulke verliezen nog dragen, maar ook dat gaat er volgens mij niet heel lang meer mee door. De taxidienst lijdt al veel verlies door de toenemende concurrentie.
Met het bezorgen van eten kan Uber snel zijn omzet schalen, maar met verlies. Wij bezorgen amper 1 procent van onze bestellingen zelf. We kunnen dat betalen, maar het gaat ten koste van onze marge.’
Een marge die op de beurs in de gaten wordt gehouden.
Groen: ‘En die nergens groter is dan bij ons in Nederland. Dat is een kwestie van schaal. Onze Duitse site Lieferando.de is nog altijd kleiner dan Thuisbezorgd.nl, ook al heeft Duitsland meer inwoners. Maar het aardige is dat we al dubbel zo groot zijn als onze grootste Duitse concurrent, pizza.de, terwijl die in 2014 nog drie keer groter was dan wij.’
Het moederbedrijf van pizza.de, Delivery Hero, heeft met Lieferheld.de nog een tweede groot merk in Duitsland.
Groen: ‘Die twee samen zijn ongeveer even groot als wij, maar met slechts één merk hebben wij een schaalvoordeel. Voor de beleggers was het belangrijk dat we de twee zouden inhalen, maar voor ons was de strijd met pizza.de veel belangrijker.
Eind 2015 hebben we pizza.de voorbijgestoken, en nu hebben we al een voorsprong van ongeveer een miljoen bestellingen per maand. Dat is twee keer de hele Belgische markt, dat gat kunnen ze niet zomaar dichten.’
Hoe hebt u dat gedaan?
Groen: ‘Voor pizza.de is nooit zoveel reclame gemaakt als wij gedaan hebben voor Lieferando.de. Die reclame is belangrijk. Wie honger heeft, gaat naar de site die het eerst in zijn hoofd opkomt. Je moet top of mind zijn.’
Je hebt dus twee bedrijven die veel geld uitgeven aan reclame. Is het dan niet interessanter die gewoon over te nemen?
Groen: ‘Als we dat konden, was het al gebeurd. Maar Delivery Hero heeft nu geen reden om te verkopen. Het kende een succesvolle beursintroductie, niet dankzij Duitsland, maar door zijn activiteiten in het Midden-Oosten. Intussen heeft die Duitse poot wel een enorme waardering gekregen, waardoor het moeilijk is om die (voor een lager bedrag) te verkopen.’
Is er maar plaats voor één grote speler op elke markt?
Groen: ‘De mechanismen zijn voor iedereen gelijk. Je kan als nummer twee wel geld verdienen, maar dan moet je minder aan marketing spenderen, krijg je minder nieuwe klanten en zal je het nummer één niet meer inhalen. Da’s een beetje een sterfhuisconstructie. Daarom zijn we er in het VK ook mee gestopt. We konden niet op tegen de lokale marktleider Just Eat.’
Uw aandeelhouders wachten wel nog op winst.
Groen: ‘Het is een misvatting dat we verlies maken: onze operaties zijn rendabel, en netto zouden we winstgevend zijn als we minder aan marketing uitgaven. Maar dat doen we niet, omdat we weten dat nog lang niet iedereen bij ons bestelt. We willen geen geld verdienen door de marketing uit te schakelen, maar door groter te worden dan we al zijn. Zoals netjes in het prospectus stond, willen we dat punt over twee tot drie jaar bereiken.’