Vrienden van de Bataafsche Aanneming Maatschappij.
En het zakt maar door. Wat ellendig voor jullie. Zoals ik al eerder heb gemeld, heb ik, eind vorig jaar, met een zeer fors verlies afscheid genomen van mijn aandelen BAM. Ja, ik ben hierdoor zelfs na ruim veertig jaar beleggen cq speculeren, geheel daarmee gestopt. Ik heb dus helemaal niets meer en dat bevalt me uitstekend. Nu vragen jullie je misschien af: "wat doe je dan hier?" Ik kom hier af en toe kijken, en schrijven, omdat ik met jullie meevoel. Jullie zitten gevangen in een, soms groot, verlies. En er lijkt geen einde te komen aan de kwelling. Want waar gaat dat heen? Kan BAM failliet gaan? Volgens mij wel degelijk. Met daarna een doorstart waarbij de aandeelhouders het nakijken hebben. BAM heeft een zeer slechte balans, en een grote geldbehoefte. Dat zou normaal gesproken kunnen worden opgevangen door winst te maken en in te houden, leningen of een vergroting van het kapitaal, door middel van een emissie. Winst wordt er dit jaar waarschijnlijk niet gemaakt en gezien de vooruitzichten zullen geldschieters steeds terughoudender worden in het verstrekken van leningen, en zo ja met een grote renteopslag. Ook een emissie biedt weinig soelaas. Het probleem bij BAM is volgens mij, dat de knappe koppen vaak hele mooie projecten bedenken, zie bijvoorbeeld de sluizen in IJmuiden en Duitsland, die door de rekenaars niet kunnen worden beoordeeld en omgezet kunnen worden in een winstgevend project. En gezien de voordurende koersdaling hebben beleggers geen zin een belang te nemen of dit uit te breiden. Geen prettig beeld dat ik schets, maar volgens mij wel een reeel. Ik heb weleens gezegd dat verlies nemen voelt als het zelf afbijten van je eigen rottende arm. Zeer zeer pijnlijk, maar het lijf is ermee gered. Ik wens jullie veel sterkte en hoop oprecht dat ik de situatie verkeerd inschat.
RD