Spanje ongeneeslijk corrupt?
maandag 4 februari 2013 13:46
MADRID - (Column) Schokkende onthullingen over een corruptieschandaal binnen de top van de in Spanje regerende Partido Popular, houden de internationale gemoederen flink bezig. President Rajoy wordt opgeroepen te vertrekken...
Als columnist heb je in deze dagen een moeilijke positie. De Europese ontwikkelingen en het gemodder met de euro blijken zaken te zijn geworden die letterlijk per uur moeten worden gevolgd, wil men hun verband niet uit het oog verliezen.
Natuurlijk is die euro een voortijdig op gang gebracht middel dat maar één logische toekomst heeft: de vergetelheid. Hoe eerder hoe beter. Zelfs de in het geheim door samenwerkende centrale banken overwogen herinvoering van de goudstandaard helpt er niks meer aan.
Natuurlijk heeft het streven naar europese eenheid een historische, utopische component. Het Romeinse Rijk ging aan dat waanidee eeuwen geleden al desastreus ten gronde. Ook Karel V lukte het veel later niet.
Democratische invloed om dergelijke heilloze utopieën vooraf de kop in te drukken en hun gevaar af te wenden is binnen het huidige, westerse politieke 'systeem' ondenkbaar. Want zo'n soort democratie bestaat niet meer. Griekenland vond het ooit uit en toont ons iedere dag dat het een illusie is geworden en tot nader order ook zal blijven.
Deksel van de beerput
Met Spanje gaat het beroerd. En nu ook nog een affaire rond giften, investeringen in Zuid-Amerikaans boerenland en bonussen voor PP-regeerders via moeilijk te kwantificeren boekhoudingen en rekeningen in Zwitserland.
De krant El Paìs, maar ook El Mundo, besteedden er aandacht aan en lichtten ermee de deksel op van een beerput die zijn weerga niet lijkt te kennen. Hun teksten laten niets aan duidelijkheid te wensen over. Zo schijnt het tenminste.
Maar toch. Moeten we met onze oordelen niet ook voorzichtig zijn en niet met de wolven in het bos meehuilen als het over geld gaat dat anderen meer verdienen dan wijzelf? Waar afgunst een rol gaat spelen is het gevaar groot het kind met het badwater weg te gooien.
Is het niet veel erger dat in Nederland een FNV-bouwbestuurder een oude dame bedreigde en afperste? Hij trad alvast maar af. Kan men zo'n incident op één lijn stellen met aanzienlijke giften die ondernemingen aan bepaalde politieke partijen schonken om politieke zienswijzen door te drukken en zodoende invloed op landelijke zaken te nemen? Dat is geen Spaans gegeven, maar een globaal. Overal gebeurt dit.
Moeilijke situatie
Mariano Rajoy, de (nog) zittende eerste minister van Spanje, zit in een onvoorstelbaar moeilijke situatie.
Spanje glijdt dagelijks economisch verder af, groeiende exporten kunnen de kosten van de toenemende werkloosheid (boven 26%) niet meer dekken, staatsleningen op de kapitaalmarkt zijn ondraaglijk kostbaar en het laatste redmiddel kan zijn dan ook nog maar het ademen van lucht belastbaar te stellen.
Toch is de Spaanse staat niet echt bankroet, maar zijn grote delen van de burgerij dat door leningen te sluiten voor zaken die ze niet echt nodig hadden en ook niet konden terugbetalen aan banken die even niet op hun kleintjes pasten.
Paard van Troje
De kiezer, de gewone man en vrouw, wilde toch de regering Zapatero vervangen? De 'democratie' deed zijn werk: Rajoy kwam. De kiezer komt er nu achter een soort van Paard van Troje binnengehaald te hebben, dat de bevolking naar de kassa's leidt om af te rekenen.
Rajoy zit vandaag (3 februari) alweer in de Duitse heilsstaat waar alles zoveel beter schijnt (!) te lopen, om nieuwe instructies te ontvangen. Zoiets kan niet lang meer goed gaan, zeggen velen.
Hoe zitten die politieke verwevingen eigenlijk wel in elkaar binnen Europa? Wie heeft het waar feitelijk voor het zeggen? Of zou Rajoy met één pennestreek alle schulden nietig kunnen verklaren, een nieuwe Spaanse Peseta kunnen gaan uitgeven en een frisse herstart maken met zijn prille schijn-democratie die Spanje sinds 1976 alle jaren sierde? Wat gaat 'Europa' ons aan?! Het gaat om Spanje!
Is het in die constellatie verwonderlijk, dat de berichtgeving over een handvol ondernemers die giften aan de Partido Popular gaven, ook al waren daaronder wellicht dubieuze figuren, de scherpste reacties veroorzaakten?
Dat die donaties intern werden verdeeld als een soort toelagen voor kosten die het politiek bedrijf nu eenmaal moet maken, zegt meer over het mogelijk gebrekkige financieringscircuit voor politieke partijen in het algemeen, dan over het bestaan van opgehouden handen door enkelen in de PP.
Opspraak
Wat nu wordt uitgespeeld door de media beschadigt Spanje als geheel en brengt het hele europese politieke systeem in opspraak. Precies in een tijd, waarin dit zich door de omstandigheden gedwongen wil veranderen. Duitsland houdt dit tegen.
Giften aan partijen gelijk te betitelen met corruptie roept vragen op over de betekenis ervan. Ja, als je naar goed-Spaanse gewoonte familieleden uit de pot laat mee eten en die pot wordt toevallig gedeeld door regeringsleden en een bedrijf van de familie, kan men een ooglid omlaag trekken. Zo ziet Spanje er voor een hier wonende buitenlander toch uit?
Tot dusver was de lokale bar bij voorbeeld het beste informatiepunt voor dergelijke voordelen. Rijen wachtenden voor een ambtelijk loket ga je immers voorbij door even na te vragen in welke bar men de man of vrouw kan vinden die je nu net even moet hebben. Lukt dat vandaag niet, dan toch zeker mañana. Van dergelijke amigo's moet je het hebben. Dat is overal op deze wereld het geval.
Giften en donaties
Ook in Spanje bestaan er regels voor het aanvaarden van giften en donaties. Het lijkt erop, dat die door de PP op een wel heel slimme manier werden ontvangen.
Opnieuw de vraag: is de subsidiëring van politieke partijen wel eigentijds? Waarom zou men geen deel van dat geld mogen beleggen, of ermee elders een arbeid en winst opleverend bedrijfje mogen organiseren?
Jawel: zolang de winst niet in de zakken vloeit van degenen, waarvoor het geld juist niet was bestemd! Dat nu werpt een schril licht op over wat men gewoonlijk de 'elite' noemt. Die elite pretendeert te regeren.
Schokkende onthullingen over een corruptie-schandaal aan de top van de in Spanje regerende Partido Popular houden de internationale gemoederen bezig. President Rajoy wordt opgeroepen heen te gaan...
De gewone man
Daarom moeten we ervoor oppassen morele corruptie niet te verwarren met opgehouden handjes! Wij beleven het aanbreken van een nieuwe tijd. Mythen en leugens uit de oudheid komen ten val. De door een monnik bedachte Big Bang waarmee ons universum zou zijn begonnen berust op bijgeloof. De door enkelen nog aangeprezen 'democratie' blijkt een uitloopmodel.
De uit Amerika hierheen overgewaaide misstand van de lobby moet niet worden verwisseld met het woord corruptie. Want het is toch nog altijd de gewone man die in feite de dienst uitmaakt.
Daarom kan Spanje alleen veranderen, wanneer die gewone man begrepen heeft de macht te bezitten om veranderingen mee te dragen en die in werkelijkheden om te zetten. Met de vinger wijzen is daarom eerder een teken van gemakzucht, lusteloosheid en desinteresse.
Dat politieke partijen afstand zullen moeten doen van leden met losse handjes en zakken zonder klep is een waarheid. Dat is daarom de les die alle politieke partijen op deze planeet aan de hand van het Spaanse voorbeeld ter harte kunnen nemen...