ach, alsof niemand last heeft van Nederlandse koelboxtoeristen overal ter wereld.
Enfin, onlangs gelezen dat iedereen last heeft van andere, blijkt zelfs dat hoe meer een moslim verwesterd hoe moeilijker we het daar mee hebben.
Moeten we ons best doen om tolerant te blijven ?
Natuurlijk. Maar een reflexmatige oproep tot tolerantie kan ons ervan weerhouden na te denken over oorzaken van rascisme.
Waarom wantrouwen we de ander eigenlijk?
ter info:
Volgens de Frans-Amerikaanse denker René Girard vormen wedijver, uitsluiting en zelfs vervolging en moord het fundament van iedere cultuur.
We lezen het in het scheppingsverhaal Genesis, de moord op Abel, of in de mythe die de stichting van Rome beschrijft, de moord van Romus op Remulus.
Dit zijn niet zomaar verhalen, maar verwijzingen naar een daadwerkelijke oermoord, een daad die nog steeds sluimert onder de opp. van iedere cultuur.
Doorgaans zijn we daarvan niet bewust, juist doordat we mythen zien als louter verhalen. Maar in crisistijd dreigt deze oorspronkelijke toestand boven te komen.
Een samenleving in crisistijd kenmerkt zich door het verdwijnen van verschillen.
Als instituties die een samenleving dragen ineenstorten, verdwijnt het verschil tss goed en kwaad, tss nobel en onbeschoft, tss wettig en onwettig. Het gevolg is eenvormigheid, in de ogen van Girard een nachtmerrie.
Want volgens Girard kan de mens zijn gelijke niet verdragen.
Dit zit hem te dicht op de huid.
Wat doen mensen die elkaar te dicht op de huid zitten => Beledigen, slaan, vechten. Klagen over moreel verval en het verdwijnen van waarden en normen, maar zonder zelf enige verantwoording te nemen. Mensen geven immers liever de anderen of de samenleving in zijn geheel de schuld; dat ontslaat hen van elke verplichting. Daar begint de uitsluiting.
Girard denkt dat in een samenleving waar de echte verschillen verdwijnen, de minieme verschillen die altijd overblijven juist sterk worden uitvergroot.
Sigmud Freud typeert dit psychisch mechanisme als "het narcisme van het kleine verschil".
O(+>