Deel 3:
*****
Goede voorbeeld
Af en toe landt er een bij in zijn perfect zittende witte haar. Van Zadelhoff merkt het niet. Wel wijst hij op twee copulerende bijen op het busje koffiezoetjes. 'Kijk, die twee geven het goede voorbeeld, hahaha.' Even later veronderstelt hij met een ondeugende grijns dat de vrouwelijke verslaggever 'vanavond vast niet in een koud bed stapt. Of heb ik het mis?' Naar het lot van de mannelijke journalist informeert hij niet. De multimiljonair is altijd een ladies man geweest.
Even later klinkt een hinnikend paard. Het is zijn telefoon. ‘Zeg, Maarten (Feilzer, de ceo van zijn bedrijf Zadelhoff), ik zit hier met twee journalisten van het FD. Ze willen het alleen maar over klotezaken hebben.’ Om het gesprek nadat hij heeft opgehangen goedlachs voort te zetten. ‘Wat ik nog wilde zeggen: bij het opmaken van de balans ben ik tot de vreselijke ontdekking gekomen dat je geld niet kunt meenemen als je doodgaat.’
Aan zijn kinderen nalaten kan ook niet. Die heeft hij niet. Waarom eigenlijk niet? De glimlach om zijn mond verstrakt. Een antwoord blijft uit. Eerder zei hij hierover: 'Je moet je niet druk maken over dingen die je niet kunt beïnvloeden. De situatie is zo, klaar.'
We laten het zo. Wel vragen we of adoptie ooit een optie is geweest. 'Nee’, klinkt het stellig, ‘op adoptie ben ik heel erg tegen. Daar zie ik te veel ongelukken van.'
*****
Neven en nichten
Neven en nichten heeft hij wel: 23 stuks maar liefst. Zij ontvingen van hun oom bedragen waar Jan Modaal jaren voor moet werken. Tot Van Zadelhoff een jaar geleden dacht: ‘Eigenlijk is het voor die mensen wel weer heel makkelijk. Ik ga dat halveren.’
De andere helft ging naar een Anbi (Algemeen Nut Beogende Instelling). ‘Zitten ze met z’n 23’en te vergaderen over waar het geld naartoe moet. Dat is toch hartstikke leuk?’ Zelf geeft hij ook veel weg via zijn Zadelhoff Fonds. Aan ouderenzorg en aan het opknappen van beeldbepalende gebouwen zonder economisch draagvlak, zoals theater Carré, Bio Vakantieoord of het Groote Museum in Artis, waar hij een van zijn feestjes geeft.
Van Zadelhoff kreeg van zijn ouders mee dat je hard moet werken en zuinig moet omgaan met geld. Die ouders waren boeren, ‘goed Nederlands-hervormd’, zegt Van Zadelhoff. ‘Elke cent die eruit gaat, moet eerst worden verdiend, zeiden ze. Een belangrijke les. De jongens die leerden om met geld te smijten waren degenen die failliet gingen.’
*****
Materialistisch
Dan schiet hem die keer te binnen dat zijn vader – hij werd 94 – tegen hem zei dat hij te materialistisch was. ‘Ik antwoordde dat vroeger aan de keukentafel ook veel werd gepraat over geld. Toen was hij gauw stil, haha.’ Van Zadelhoff vertelt het met een lach, maar vond hij de observatie van zijn vader vervelend? Hij is even stil. ‘Ja, wel een beetje ja.’
Tijd voor een uitgebreide rondleiding over landgoed Groenevecht. Het is onmogelijk om je níet te laten imponeren door al dat bezit. Van Zadelhoff weet het en hij geniet ervan.
Er is de sneeuwwitte lemsteraak voor de deur, in de Vecht. 'Kapitein Bob Wierenga werkte vroeger voor koningin Beatrix!' Er zijn de paardenstallen, beheerd door Frank Weij, die, jawel, voorheen in de Koninklijke stallen werkte. In het aangrenzende weiland springen twee prachtige volbloed-Friezen volmaakt vurig in het rond, alsof ze acteren in een blockbuster.
Er is de schapen- en koeienstal, met beesten die net in bad lijken te zijn geweest. Er is het koetshuis, met 25 perfect onderhouden rijtuigen – ‘Ook te huur voor uitvaarten'. Er is de ruime feestzaal met veel sfeervol hout in het plafond. Zijn partij de VVD vergadert hier ook. Het landhuis waarin hij zelf met zijn vrouw Jannet woont, is en blijft voor journalisten verboden gebied.
*****
Kampioen-dekhengst
In het sportgebouwtje toont een jongeman op een laptop de 105 foto’s die Van Zadelhoff in een carrousel zal vertonen op zijn verjaardag. We zien Tjebbe 500, zijn kampioen-dekhengst. ‘Heeft geeneens een animeermeisje nodig’, vertelt de eigenaar trots.
We zien het pand aan de Amsterdamse Van Breestraat waar hij in 1968 zijn makelaarskantoor begon. ‘Het staat te koop. Ze hebben gebeld. Dachten: dat wil-ie vast wel hebben uit nostalgie. Maar ze vragen er veel te veel voor.’ Er is de foto van de opening van de Amsterdam Arena in 1996 - voorzitter van de raad van commissarissen Van Zadelhoff zit uiteraard naast koningin Beatrix. Er is een foto van Van Zadelhoff op zijn lemsteraak op de Hudson-rivier in New York, samen met Willem-Alexander en Máxima.
Er zijn veel meer foto’s van Van Zadelhoff met MN’ers, Machtige Nederlanders. Wim Duisenberg, Neelie Kroes, Jan Peter Balkenende, prins Bernhard, Wim Kok, Freddy Heineken. Onder de foto’s staat steeds: ‘Zijn relatiepatroon was efficiënt voor zijn vak.’ Als gevolg van die relatie hebben die bekende namen de vastgoedhandelaar dingen gegund? Van Zadelhoff, resoluut: ‘Nee, het gaat niet alleen om gunnen, ik heb zaken met ze gedaan.’
Even later zegt hij tegen Jeffrey: ‘Haal dat van dat efficiënte relatiepatroon maar weg.’
Nog een vraag: is het de keus van zijn eega Jannet om altijd zo op de achtergrond te blijven? Ze staat bijvoorbeeld zelden naast haar man op de foto, niet in de verjaardagscarrousel en ook niet bij interviews. Van Zadelhoff stemt ter plekke in met een foto van hen tweeën in het FD. ‘En ook een mooie foto van ons samen in die carrousel, Jeffrey!’
*****
De fiscus
De flamboyante miljonair - ook vandaag draagt hij vuurrode Nikes; zijn handelsmerk - voelt zich 100% Nederlander, dus heeft hij nimmer overwogen om de fiscus te ontvluchten door naar bijvoorbeeld België te verhuizen, zegt hij. ‘Ik respecteer ieders keuze, maar ik voel me hier thuis. Ik heb wel eens gekscherend gezegd: ik heb te doen met mensen die het zich niet kunnen permitteren om in Nederland te wonen. Iedereen is maar aan het kijken hoe hij kan besparen. Ik zeg: kijk verdomme hoe je het kan verdienen!’ Hij haalt een goede vriend aan. ‘Die zei: “Het mag er met kruiwagens uit, als het maar met vrachtwagens binnenkomt”, haha.’
Nee, met belasting betalen heeft hij geen problemen, bezweert hij. Maar ze moeten hem niet proberen te belazeren. Ooit was er een belastinginspecteur die 350.000 gulden geen reëel jaarsalaris vond voor een vastgoedmagnaat met honderd bv’s; 5 miljoen gulden leek hem een betere schatting. Dus verstuurde hij, met terugwerkende kracht, een aanslag van 20 miljoen gulden. Van Zadelhoff vertelt grinnikend hoe hij de inspecteur een ultrakort briefje stuurde. ‘Er stond in: “Bij deze stel ik u privé aansprakelijk voor het BEWUST innemen van te vergaande standpunten.” Meer niet. Ik liet het door een deurwaarder bezorgen bij die ambtenaar z’n doorzonwoning in Noordwijk, haha.’
Van Zadelhoff wilde en kreeg een rechtszaak. ‘Die vent kwam binnen op zijn gymschoenen in zijn spijkerpak. Zei ik tegen mijn adviseur van Ernst & Young: “Is het tegenwoordig normaal dat je op je gympen naar het Hof gaat?” Ik keek naar de rechters en dacht: die slag is voor mij. Nou, die inspecteur is de rechtbank uitgeveegd!’ De vastgoedkoning, tevreden aan zijn sigaar trekkend: ‘Zo zie je maar, je moet als burger dus wel mans zijn.’
*****