Ro57, voor een belang % moetje de cumulatief preferente aandelen er nog bij optellen, deze tellen echter niet mee met winst of dividend.
Japio, heel interessante opmerking, ben er heel even vlug ingedoken en kwam bij het volgende oude artikel uit de FEM uit de tijd dat vd Herk nog het bedrijf wou kopen met een overname bod:
Beleggen: Reesink zit op verborgen schat
Vastgoedmagnaat Aad van Herk ruikt verborgen schatten in de grondposities van Reesink. Hij stuurt aan op een vijandig bod, maar de kans is groot dat hij op betonnen muren stuit.
Bernard ten Doeschate is al ruim twintig jaar de baas bij de technische groothandel Reesink, en hij laat zich natuurlijk niet zo snel meer gek maken. Ook niet door Rotterdamse vastgoedjongens zoals Aad van Herk. De laatste bereidt een bod voor van zeventig euro per aandeel op Reesink, in totaal zo’n veertig miljoen euro. Ten Doeschate spreekt als reactie met vijf branchegenoten over een krachtenbundeling, de jongste verdedingsmuur van het bedrijf.
De eerste muur is Ten Doeschate zelf. Niet zozeer door de relatief bescheiden vertrekpremie van 720.000 euro die hij heeft bedongen en zelfs al als voorziening op de balans heeft gezet. Het personeel van Reesink draagt hem voorlopig op handen, vooral omdat ten Doeschate het bedrijf al jaren afschermt van de tucht van de financiële markten. De beurskoers beschouwt hij als een weinig relevant gegeven. Al eerder maakte hij duidelijk dat hij meer lasten dan lusten ondervond van de beursnotering. Hij zou er morgen van af willen, maar dan wel op zijn eigen voorwaarden. Van verschillende kanten is hij de afgelopen jaren benaderd om een management buy-out te organiseren, maar hij hield, naar eigen zeggen, steeds de boot af.
De tweede muur vormen zijn medewerkers. De centrale ondernemingsraad van Reesink heeft Ten Doeschate volledig achter zich in de strijd tegen Van Herk. De raad stelde in een persbericht dat de vastgoedmagnaat ‘naar de hel’ mag lopen. Een ongebruikelijk ondiplomatiek geluid dat Peter Paul de Vries, directeur van de Vereniging van Effectenbezitters, vorige week met gevoel voor understatement afdeed als een ‘emotioneel getint’ argument.
Het personeel heeft echter ook een zakelijk argument. Via een fiscaal gedreven houdstermaatschappij, Recopart, heeft een deel van het personeel zo’n substantieel belang in Reesink, dat het een bod van Van Herk kan frustreren. Zonder medewerking van Recopart krijgt Van Herk nooit de minimaal 95 procent van de aandelen in handen die hij wil hebben om zijn bod gestand te doen.
Ten Doeschate heeft via Recopart een groot deel van zijn personeel in een financiële wurggreep. Veel medewerkers staken namelijk spaargeld in Recopart. Die kocht daarvoor cumulatief preferente aandelen Reesink, die omgewisseld kunnen worden in maximaal 34.667 certificaten tegen een gunstige koers van 34,03 euro, ongeveer de helft van de beurskoers. De conversie mag echter pas plaatsvinden als de winst per aandeel van Reesink tenminste 6,17 euro bedraagt. Zo ver is het nog lang niet, maar het personeel ziet dit perspectief volledig verdampen na een overname door Van Herk. Vandaar dat die ‘naar de hel’ mag lopen.
Uitzondering
Vervolgens zijn er de nodige juridische beschermingsconstructies. Reesink heeft 11,61 procent van de aandelen in portefeuille, meer dan het wettelijk maximum van tien procent. Ten Doeschate komt hiermee weg dankzij een uitzonderingsclausule in de wet. De overige aandelen zijn veilig gecertificeerd. Het bestuur van het administratiekantoor is op papier onafhankelijk, maar zal naar verwachting niet zo snel tegen het bestuur, de commissarissen en de ondernemingsraad opstaan.
Als extra veiligheidsklep heeft Ten Doeschate de Stichting Continuïteit Reesink achter de hand. Die heeft een optie om cumulatief preferente aandelen B aan te schaffen, die precies net zo veel stemrecht vertegenwoordigen als alle geplaatste (gewone) aandelen. Ten Doeschate kondigde vorige week aan deze constructie in stelling te brengen. Uiteraard zit hij zelf in het bestuur van de stichting.
De raad van commissarissen staat vierkant achter Ten Doeschate. Niet verrassend, want ze zijn ruim een jaar geleden geselecteerd op hun bereidheid om ‘de continuïteit van Reesink te waarborgen’, zo stond vorig jaar letterlijk in een persbericht. Kort daarvoor stapten twee commissarissen op na een conflict met Ten Doeschate over de te volgen strategie, de organisatiestructuur van het bedrijf en de manier waarop Ten Doeschate omging met een slepend juridisch conflict met de gemeente Apeldoorn over een aantal grondposities.
Het zijn die grondposities waar de vastgoedmagnaat Van Herk likkebaardend naar kijkt, beweert Ten Doeschate regelmatig in de media. Van Herk ontkent dit stellig, maar heeft zijn staat van dienst tegen. Bij eerdere overnames van beursfondsen, Nagron en Nationaal Grondbezit, aasde hij ook puur op het vastgoed. Andere activiteiten werden afgesplitst en doorverkocht.
Ten Doeschates intuïtie kan met feiten worden gesteund. Reesink bezat begin 2004 bijna 25 hectare bedrijfsterreinen, deels in eigendom en deels in erfpacht. Begin 2004 verwachtte Ten Doeschate nog zes hectare geleverd te krijgen voor de spotprijs van 2,7 miljoen euro. Daarvoor heeft hij jaren tegen de verkoper, de gemeente Apeldoorn, moeten procederen. Apeldoorn had spijt en wilde onder de leveringsplicht uit, maar werd door de rechter, ook in hoger beroep, gedwongen om de overeenkomst na te komen. Daarbovenop heeft Reesink nog een optie op zeventien hectare landbouwgrond langs de A1, waarvan Apeldoorn de bestemming bepaalt.
Reesink is naast een handelsbedrijf met een bescheiden beurswaarde van 44 miljoen euro, dus ook een projectontwikkelaar met omvangrijke, zeer interessante grondposities, die voor onbekende maar uiterst lage waarden in de boeken staan. Ten Doeschate erkende vorig jaar dat hij met zijn grondposities op een stille reserve van ‘meer dan een handvol miljoenen’ zit. Alleen al een stuk grond van zes hectare nabij het NS-station van Zutphen vertegenwoordigt volgens lokale makelaars een waarde van circa twaalf miljoen euro.
Behalve de grondposities heeft Reesink ook een harde miljoenenclaim in petto tegen de gemeente Apeldoorn, wegens het niet tijdig nakomen van haar leveringsplicht. Het Gerechtshof heeft Reesink al gevraagd de schadestaat op te maken. Ten Doeschate heeft Apeldoorn nu dus maximaal onder druk. De Apeldoornse gemeenteraad spreekt inmiddels van ‘een hoofdpijndossier’, en vreest dat er veel belastinggeld naar Reesink zal vloeien. Van Herk wil zijn werkelijke motieven zelf niet toelichten, maar hij ruikt hier ongetwijfeld zijn kans. Als hij de macht binnen Reesink kan grijpen, zal hij vast bereid zijn de claim te laten vallen in ruil voor de gewenste bestemmingswijziging op de zeventien hectare landbouwgrond aan de A1. De grond stijgt dan minstens honderd euro per vierkante meter in waarde. De winst telt dan al gauw op tot circa zeventien miljoen euro en wellicht nog wel meer. Dit plaatst het bod van Aad van Herk van veertig miljoen euro op Reesink niet zozeer in een nieuw daglicht als wel in het schemerdonker van de grondspeculanten.
Auteur(s): Remko Nods
Bron: FEM Business , jaargang 8 , nummer 8 , datum 26-2-2005