Je moet het maar meemaken, plots ben je de paria van het dorp.
Het begon allemaal een goed jaar geleden tijdens het jaarlijks evaluatiegesprek. Alles OK, het bedrijf enthousiast over de nieuwste ontwikkelingen in de R&D-afdeling waar ondergetekende verantwoordelijk voor is.
Yes, loonsverhoging…? Niet dus.
Volgens Ceo, (iedereen spreekt hem hier aan bij de voornaam) de grote baas ligt dat financieel nogal moeilijk. Ons bedrijf opereert in een snel veranderende markt en is voor een groot deel afhankelijk van nieuwe ontwikkelingen. Als het dan wat minder gaat, en die periodes komen er ooit wel eens aan, zitten we met een probleem. Elke loonsverhoging sleept het bedrijf nl. mee over de jaren heen. Van die loonsverhoging gaat er trouwens ook nog een flinke hap naar vadertje staat wat zowel voor gever als ontvanger minder gunstig is.
Als beursgenoteerd bedrijf heeft men jaren geleden geopteerd om bij het halen van targets, de medewerkers te belonen met rechten om aandelen van het bedrijf tegen een vastgelegde prijs aan te kopen. Warrants noemen ze dat blijkbaar. Niet echt mijn ding maar beter dan niets zeker?
Volgens Ceo moet ik me geen zorgen maken. Het gebeurt al jaren tot ieders tevredenheid. Echt een win-win situatie. De beheerraad bepaald elk jaar welke targets er gehaald moeten worden en hoeveel aandelen elkeen dan mag aankopen, tegen welke prijs. Op de aandeelhoudersvergadering wordt het plan dan ter goedkeuring voorgelegd, maar dat is al jaren een formaliteit.
En ja hoor mijn naam staat nu ook die lijst. Ik mag 2000 aandelen kopen aan €100.
Ja, hallo??? Win-Win??? Op de beurs noteren ze momenteel aan €90. Nogal een loonsverhoging als ik ze op het bedrijf aan €100 mag aankopen. “Hola, niet zo snel Walfried” tracht Ceo me gerust te stellen. “Het uitoefenen mag pas na een jaar” Ik moet dus nog minstens een jaar geduld “uitoefenen” alvorens ik mijn beloning voor het geleverde werk krijg?
Ja maar als we verder me onze afdeling zo ons best blijven doen bij het ontwikkelen van nieuwe produkten zullen de beleggers bereid zijn om meer te betalen voor de aandelen en wie weet noteert een aandeel volgend jaar misschien wel aan een koers €125. “Fantastisch toch Walfried dat je zelf invloed kan hebben op de hoogte van je loonsverhoging” geeft Ceo nog mee met een knipoog.
Eindelijk na een jaar geduld oefenen is het zo ver. Wauw wat een bonus. De koers in het afgelopen jaar gestegen naar €150.
Ceo is een wel gerespecteerd persoon in ons dorp. Door het enthousiasme waarmee hij vertelde over ons nieuwe topproduct, dat nu zo goed als klaar is voor lancering, wil iedereen zijn graantje meepikken. Zowat het halve dorp heeft aandelen gekocht waardoor ze flink duurder geworden zijn. Iedereen is al aan het plannen wat hij met de winsten zal uitvoeren.
Ik haal €200.000 van mijn spaarrekening en koop mijn 2.000 aandelen die ik terug verkoop waarvoor ik €300.000 ontvang. €100.000 bonus, ja ik ben enthousiast en mijn vrouwtje nog meer. Eindelijk zal haar 15 jaar oud wagentje vervangen worden. Met die €100.000 kunnen we zelfs eens lekker modern doen en een elektrische wagen aanschaffen. De toekomst, toch?
Echter, het kan verkeren zei Bredero
Als ik en paar dagen later het dorpscafé binnenstap voor mijn wekelijks Duveltje na de mis, vallen de gesprekken stil.
Hallo, heb ik soms iets gemist? De wekelijkse toogvrienden, moeten nu plots nog boodschappen doen.
Jongens heb ik even geluk gehad zeg, het kon even goed een Dacia geworden zijn voor mijn vrouwtje. De volgende week begint nl. de koers van de aandelen om onverklaarbare redenen te zakken, eerst zachtjes aan, maar daarna steeds sneller. Niemand begrijpt het.
En aangezien een ongeluk nooit alleen komt kan het eerste grote order naar een land buiten Europa kan niet uitgeleverd worden. Er ontbreekt een voor dat land specifiek attest, waar niemand weet van had. Als dat de beleggers ter ore komt ontstaat er grote paniek, ook in het dorp. Iedereen probeert zo snel mogelijk van zijn aandelen af te geraken. De gevolgen kan je raden
Na haar wekelijkse workshop bloemschikken komt het vrouwtje thuis met het nieuws dat ons bedrijf flink over de tongen gaat in het dorp. Het fijne weten de dames er niet van, maar ”van horen zeggen” zou het nieuw topproduct totaal geflopt zijn. Pure chaos in het bedrijf. De directeuren zijn hun eigen aandelen aan het verkopen. Er schijnt er zelfs eentje bij te zijn die al zijn aandelen verkocht heeft en nog snel een bonus van €300.000 bovenop zijn al riante maandloon in zijn zakken gestoken heeft.
Geen vertrouwen in je eigen bedrijf. De grote baas zou hem moeten ontslaan de zakkenvuller. Wedden dat hij vooraf al wist dat het nieuwe “topproduct” niet werkt. Voorkennis!!! Zelfs de advocaat in de dorpsstraat is al aandeelhouders aan het verzamelen om een rechtszaak te starten.
De mannen in het dorp die aandelen hebben gekocht, geïnspireerd door de mooie praatjes van Ceo, zijn woest, de vrouwen ontgoocheld. De nieuwe veranda, het appartement aan zee, de beloofde borstvergroting allemaal voor later, als het ooit nog goed komt.
Door het stiekeme gefezel achter mijn rug in de supermarkt en de bedragen die steeds luider genoemd worden begint het me te dagen. Het is verdorie over mij dat ze het hebben????
De volgende dag vraag ik Ceo op de man af of ik nu mijn ontslag ga krijgen.
Als hij uitgelachen is wordt hij ernstig. “Beste Walfried we hebben je hier niet nodig om te beleggen. Een gemotiveerd team leiden dat gegeerde, betrouwbare, top-of-the-bill producten blijft ontwikkelen daarvoor hebben we je aangeworven. Doe zo verder en laat de rest maar over aan anderen”
Volgens Ceo doen zowat alle managers hetzelfde wat ik gedaan heb en dit al jarenlang. Zelf zijn eigen vrouw blijkt liever een Mondriaan aan de muur te zien hangen dan een ingekaderd aandeel.
Maar toch, als er voor de zoveelste keer een oude kennis de weg oversteekt om me niet te hoeven kruisen, blijf ik me afvragen, ben ik nu echt zo’n onmens, een zakkenvuller omdat ik de €100.000 bonus in vervanging van een loonsverhoging na een jaar wachten heb aanvaard?
Heb ik echt de zuurverdiende centen van mijn dorpsgenoten, en ver daarbuiten, gestolen?
Disclaimer : Elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen berust op louter toeval