Als ik naar mezelf kijk als thermometer en daaruit probeer af te leiden hoe t met dit land is gesteld dan kom ik tot het volgende:
Ik ben redelijk jong, nou ja, best redelijk, zeer ontwikkeld, ik kan les geven op middelbare scholen in de meest uiteenlopende vakken, ik kan in de zorg een nuttige rol vervullen omdat ik daar 30 jaar ervaring in heb. Ik kan professionals begeleiden, coachen, adviseren.
Maar ik wil dat niet.
Want ik moet bezieling voelen, het moet iets zijn dat groter is dan ik zelf waar ik me aan geef, ik wil niet een radertje zijn in een bedenksel van een zorgbureaucraat, of een sufferdje die zich t lazarus gaat werken om aan de "moderne eisen" van het onderwijs te kunnen voldoen. In mn weekend.
Nee. Ik wil met hart en ziel kunnen werken. Dat is volgens mij voor heel veel goed bedoelende mensen niet meer mogelijk. Dit land is pervers geworden. Dit land is niet meer van ons, het is een belastingparadijs voor multinationals, die zijn prima tevreden.
Ik hoop daarom dat deze maatschappijstructuur heel snel de geest geeft, dat snel zal blijken dat dit concept niet werkt, omdat de basis (Draghi/Yellen) ziek is, of omdat mensen gaan rebelleren, of omdat er chaos uitbreekt door het heen en weer schuiven van verantwoordelijkheden van Den Haag naar Brussel en weer terug. In feite hoop ik op een ineenstorting, niet omdat ik een morbide geest heb maar omdat ik de mensen die van dit model zitten te profiteren niet vrijwillig zie opstappen of in staat zie tot een fundamentele restructuring, dat kan je ze trouwens ook niet kwalijk nemen, het is te groot. Juncker laat verder duidelijk zien hoe gezellig ze het hebben saampjes dus ik denk dat het na mij de zondvloed is daaro en een goeie reden om je een flink stuk in je kraag te drinken. Want wat moet je. Het strijkje op de Titanic. Het gaat door tot het ploft en het kan mij niet snel genoeg gebeuren. Ik hoop dat we daarna heel veel geleerd hebben en alvast wat principes hebben bedacht waar we ons de volgende eeuw aan gaan houden. Een continent dat door multinationals wordt geregeerd interesseert zich niet voor grenzen, sociale samenhangen of de drijfveer van mensen. Europa stevent af op een sfeer zoals je die in chinese fabrieken tegenkomt. En dat moeten we met zn allen niet willen.