Gekopieerd uit een ander draadje en licht aangepast:
Hoezeer de huidige berichtgeving over pfn losgezongen is van de werkelijkheid moge blijken uit het volgende.
In de ABP-jaarverslagen wordt naast de gewone DG ook de 'reële dekkingsgraad' genoemd. Dat is wat de DG (theoretisch) zou zijn indien de verplichtingen volledig voor prijsinflatie geïndexeerd zouden worden. Die reële DG stond eind 2018 op 84,9% (valt me nog mee), bij de huidige officiële rekenrente wel te verstaan.
Helaas geen 100%, maar wel in een stijgende trend (in 2015 was het nog 80,6%).
Dat lees je in de pers nu nooit, die schrijven alleen maar dat het slecht gaat met onze pfn.
Nog duidelijker zie je dat bij de 'absolute dekkingsgraad', een begrip dat ik ontleen aan pensioendeskundige Rob de Brouwer (ex-bestuurslid Hoogovens-pf).
Dat is de DG bij rekenrente nul (oftewel bij niet-verdisconteerde verplichtingen). Die wordt nergens gepubliceerd maar het is mijn gewoonte die regelmatig te schatten. Ik doe dat op twee manieren.
1. Door de rentegevoeligheid van de DG zoals beschreven in het ABP-jaarverslag 2018 (pg. 61 en 112) te extrapoleren naar rente nul.
2. Door gebruik te maken van de gemiddelde duratie van de verplichtingen (ABP-JV2018 pg. 112) en de gemiddelde rekenrente (pg. 10). Details op verzoek.
Voor het ABP komen de twee uitkomsten heel aardig (binnen een procent) overeen. De tweede methode gebruik ik voor alle pfn bij elkaar, uitgaande van de DNB-totalen daarvoor.
De absolute DG ligt voor de meeste pfn, incl. de 'grote drie', momenteel in de range 82%-89%, voor alle pfn bij elkaar aan de bovenkant daarvan. Het betekent dat het geld voor de op dit moment opgebouwde pensioenaanspraken nu al bijna voor 90% in huis is, ook al leiden die aanspraken pas over 10, 20, 30, 40, ... jaar tot een uitkering. En al die tijd kan het ingelegde geld renderen!
Dat mag ook wel, zal je zeggen, want er is inflatie en je wilt tussentijds toch wel een keertje indexeren. Maar ik wil de mythe "het gaat steeds slechter" ontzenuwen. Het tegendeel is waar.
De absolute DG's zijn al jaren in een stijgende trend. Omdat ze niet (reken)rentegevoelig zijn is dat ook een stabiele trend. Enkele jaren geleden lagen de absolute DG's nog onder de 80% en tien jaar geleden rond de 70%. Aan het begin van deze eeuw onder de 60% en in de 90-er jaren rond of zelfs onder 50%.
Wie kan dus ontkennen dat het steeds beter gaat?? Bovendien: de gemiddelde looptijd van de verplichtingen is ca 20 jaar (bij het ABP 19 jaar). Het in 20 jaar overbruggen van de kloof tussen "bijna 90%" en 100% lijkt me een makkie, qua rendement.
En de geweldige resultaten van de pfn in 2019 betekenen dat ik het "bijna 90%" hierboven wel kan vervangen door "90% of meer". Ik wacht met smart op de jaarverslagen over 2019...
Het gaat gewoon goed met onze pfn! Ten opzichte van de toekomstige aanspraken hebben ze steeds meer geld in huis, jaar in jaar uit wordt dat beter.
Wat een schril contrast met het lulverhaal van Knot gisteren in Buitenhof-tv.
Knot, Koolmees en Dijsselbloem vertellen sprookjes, en het journaille -bij de tv maar ook bij FD en DFT- is te dom om dat door te hebben.