asti schreef op 14 oktober 2020 17:04:
[...]
Graag gedaan.
In het Nederlands is intrinsieke waarde voor zover ik weet een boekhoudkundige term die volgens mij niet veel van belang is bij de waardebepaling van biotechbedrijven.
Je moet inderdaad denken aan inschattingen op het gebied van goedkeuring en inschattingen van toekomstige cashflows, maar het gaat niet slechts om inschattingen op die twee gebieden, en de gebieden zijn vaak verder op te delen in relevante en minder relevante deelvragen.
Als je bijvoorbeeld kijkt naar goed- of afkeuring. Er kan sprake zijn van goedkeuring, maar met een ongunstig label. Het kan ook zijn dat er sprake is van goedkeuring met een label die op het eerste gezicht ongunstig lijkt, maar mogelijk in de praktijk enkel wat ongemak oplevert en geen sterke invloed heeft op de commerciële levensvatbaarheid van het product. Het kan ook zijn dat het in beginsel slechts gaat om een klein ongemak, maar dit ongemak kan ontaarden in een competitief nadeel, afhankelijk van de eventuele etikettering van een mogelijke toekomstige concurrent. Soms is goedkeuring dus niet zozeer het relevante vraagstuk, maar daaraan gerelateerde zaken.
De kans op verschillende scenario's probeer ik in te schatten door verschillende factoren te bekijken en een inschatting te maken van de relevantie van deze factoren. Er zijn sterke en minder sterke aanwijzingen die pleiten voor en tegen bepaalde scenario's. Je kunt het in ieder geval niet met een te grote kwast schilderen. Statistieken zoals bijvoorbeeld percentage geslaagde fase 3 studies de afgelopen x jaar zijn net als de achtergrond van een schilderij. Iedereen kan(/moet) het in principe op het doek zetten, maar daarmee heb je nog lang geen accuraat (genoeg) beeld ergens van. Je moet bijvoorbeeld bekijken wat de klinische eindpunten zijn van de studies, de beschikbare data bestuderen, nagaan of er eventueel al medicijnen uit dezelfde klasse zijn goedgekeurd, wat daarbij verschillen en overeenkomsten zijn, wat eventueel geuite zorgen en argumenten zijn van de goedkeuringsautoriteiten, et cetera. In bepaalde opzichten moet je het bijna als een juridisch vraagstuk benaderen.
Nu hebben we het eigenlijk over het beoordelen van de kans van slagen van één studie. Vaak hebben bedrijven meerdere programma's in de pijplijn en dat moet je dus meewegen, ook qua mogelijke kosten. Bij het scenariodenken en het bepalen van de waarde moet dus ook de financiering meegewogen worden. Dit is bij biotech ook een verhaal apart en houdt o.a. verband met het doen en laten van de leiding, zoals eigenlijk alles in meer of mindere mate met elkaar in verband staat en in beweging is.
Over wat er kan worden verdiend valt vind ik hetzelfde te zeggen. Je kunt beginnen door te bekijken hoe groot de markt is(/wordt), wie er wat aan het verdienen is, en proberen te bepalen wat er te zeggen valt over de concurrentiepositie. Dat is nogmaals een kwestie van aanwijzingen zoeken, die per geval sterk kunnen verschillen. Om een voorbeeld te noemen: je leest in de literatuur dat een behandeling een trial-and-error karakter heeft en uit de data blijkt dat het bestudeerde middel over het algemeen veel eerder laat zien of het werkt of niet dan de middelen die momenteel de markt domineren. Dat spreekt dus voor het middel, en zo zijn er andere factoren die voor of tegen zullen spreken. Verschillende analisten delen overigens door hun geschatte piekverkopen, maar kennelijk zitten zij er vaak behoorlijk naast, zowel door te optimistische inschattingen te maken als andersom. Dat is neem ik aan niet omdat ze hun vak niet verstaan, maar omdat het maken van inschattingen op dit gebied gewoon moeilijk is. Dat brengt me bij het volgende punt: de inschattingen zijn wat mij betreft gericht op de toekomst, maar dat is deels de perceptie in de toekomst. Als het er op een gegeven moment op lijkt dat een middel sterk gedifferentieerd is en een groot succes gaat worden, dan hoeft het misschien niet eens daadwerkelijk een groot succes te worden om als belegger te profiteren.
Zoals het bovenstaande doet vermoeden, hoe goed je ook je best doet met het aanbrengen van verschillende toetsen en kleuren, het waarderen is toch een behoorlijk abstract werk. Je komt dus als je het mij vraagt niet tot een vaststaande prijs, maar een (ruime) range waarbij je kunt spreken van een redelijke of minder redelijke prijs. Het liefst doe je natuurlijk inkopen waarbij je kunt spreken van een absoluut onredelijke prijs en hetzelfde geldt voor verkopen. Als je van zulke zeldzame gelegenheden gebruikt maakt, dan kun je eventueel de-risken als het sentiment keert. Keert het sentiment gedurende lange tijd niet, dan kun je eventueel profiteren van de stappen die het bedrijf vooruit zet. Het slechtste scenario is dat het sentiment niet keert en het bedrijf ook geen stappen vooruit neemt, maar zelfs achteruit gaat. Dat is dan het risico dat je neemt.