'dan kunnen we inderdaad beter niet sparen en niet beleggen.'
Daarin schuilt nu, zoals o.a. al door Peter betoogd, het grote gevaar in, dat je je juist afhankelijk maakt van de nukken en grillen van politiek en verzorgingshuis.
Het gaat er imo om, als je tenminste in de gelukkige situatie bent een vermogen te hebben, dat dit vermogen niet te veel moet zijn om volledig kaalgeplukt te worden, en anderzijds genoeg moet zijn om, als het geval zich voordoet, al dan niet in deeltijd en/of met meerderen privézorg aan te schaffen.
Je kunt er, nu nog gezond zijnde, zelf al veel aan doen: tijdig gelijkvloers gaan wonen, in een fijne omgeving, mooi uitzicht zodat je als je echt bedlegerig wordt, nog wat hebt om naar te kijken, winkels in de buurt, etc.
Dat betekent natuurlijk niet dag in - dag uit bezig zijn met wat je zou kunnen overkomen, maar kwalitatief zo goed en wenselijk mogelijk dóórleven, en voorbereid zijn op mogelijke lichamelijke/geestelijke calamiteiten.
Je kunt in ieder geval tijd winnen, en áls je thuis niet meer te handhaven bent, heb je in ieder geval tijd genoeg gehad, om een deel van het vermogen veilig te stellen voor partner of wie dan ook, en je spulletjes weg te geven.
Wat dat betreft is het bezit van fysiek goud en/of zilver een 'makkelijk' bezit, waar gretige bureaucraten geen vinger achter kunnen krijgen, laat staan een hand.
Dit alles in het kader van 'het is genoeg geweest, Vadertje Financiële Staat', in het volle besef dat je ook ná je dood nog melkkoe bent bij staat, begrafenisondernemer én, in het geval van begraven, bij de grafverhuurder (10 jaar liggen is al gauw 1200 euro)...