Laten we het niet hopen. Al genoeg ' naysayers'. :)
Inflatie en hoge benzineprijzen kunnen een einde maken aan Bidens groene droom
15:09
De Exxon-pomp op 200 Massachusetts Avenue in Washington DC is voor mij een belangrijke graadmeter voor de Amerikaanse economie. Ga ik op reportage, haal ik de huurauto meestal op het nabijgelegen Union Station. Omdat de tank altijd vol terug moet, ben ik aangewezen op de dichtsbijzijnde bezinepomp, op een steenworp afstand van het Capitool. De gallons die onlangs de tank in gingen deden $3,99. Een jaar geleden, met de pandemie op het hoogtepunt, bleef het meestal onder de $3.
Nu maakt Amerika zich de laatste tijd nogal druk over inflatie. De prijzen van huurauto’s, vliegtickets en voedsel schieten omhoog. Economen debatteren over de vraag of dit een tijdelijk gevolg is van een economische opleving nu corona lijkt te wijken of dat Amerika een meer permanente fase van prijsstijgingen ingaat.
Dure zomer
Hoe dan ook staat in de VS een dure zomer voor de deur. De New York Times schreef onlangs een smakelijke reportage over de lobster roll, het broodje met kreeftenvlees dat hoort bij een Amerikaanse kustvakantie. $30 kostte het op sommige plekken. Ik was vorig jaar in Maine voor een verslag over de kreeftenvisserij. Het toerisme was toen volledig stilgevallen. De duurste lobster roll die ik trof kostte toen de helft van nu.
Volgens sommige commentatoren maakt Amerika nu dan ook een soort herhaling van de jaren zeventig mee, met gierende inflatie en grote ecologische zorgen. De stijgende benzineprijzen, inmiddels op het hoogste punt in zeven jaar tijd, maken het plaatje compleet. Net als toen is de opstelling van de OPEC de bepalende factor.
Het consortium van olieproducerende landen draaide de productie flink terug in april vorig jaar, toen de olieprijzen voor het eerst in de geschiedenis onder nul doken. Het was een van de momenten waarop Trump zijn reputatie als dealmaker gestand deed. Hij kreeg de OPEC-landen zo ver de kraan dicht te draaien waardoor de Amerikaanse olie-industrie een volledige prijsinstorting bespaard bleef.
Lastige opgave
Biden probeert nu het tegenovergestelde voor elkaar te krijgen, en heeft OPEC gemaand om meer olie te gaan pompen. Het is een lastige opgave omdat de olieproducerende landen zijn verwikkeld in een conflict over de productiehoeveelheid. De Saudi’s zijn voorzichtig en willen de prijs graag hoger houden. De Verenigde Arabische Emiraten vinden dat ze relatief veel productiecapaciteit hebben ingeleverd en willen juist meer op de markt brengen.
Dit alles brengt Biden in het nauw, allereerst omdat er weinig zo vervelend is voor een president als een volk dat klaagt dat de enorme hoeveelheden benzine die ze verbruiken duurder worden. Een politieke veteraan als Biden kent het lot van Gerald Ford en George H. Bush die hun verkiezingen verloren in de schaduw van een stijgende olieprijs.
Imagoschade
Punt twee is dat Biden imagoschade leidt. Trump kreeg het wel voor elkaar de OPEC landen naar Amerika te doen luisteren, mede als gevolg van zijn warme relaties met Saudi-Arabië. Biden moet nog laten zien dat hij over geopolitieke armkracht beschikt. Wat niet helpt: tijdens zijn ontmoeting met Poetin bracht hij het olievraagstuk niet ter sprake. Hij liet daarmee een kans lopen om via Rusland, onderdeel van OPEC+, de markt naar zijn hand te zetten. Rusland wil ook de productie verhogen en heeft goede banden met zowel Saudi-Arabië en de UAE.
Misschien nog wel het pijnlijkst zijn de deuken die Bidens groene imago hiermee oploopt. Hij wil de president zijn die Amerika begeleidt in de overstap naar elektrische auto’s en een duurzame economie. Tegelijkertijd stuurt hij aan op een toename in de productie van fossiele brandstoffen. Het is laveren tussen twee kliffen voor Biden. De milieubeweging is boos op hem omdat hij toch weer overhelt naar olie. De Republikeinen nemen hem onder vuur omdat ‘Amerikanen de kosten van Bidens beleid bij de benzinepomp ervaren’, zoals partijvoorzitter Ronna McDaniel zei.
Misschien belt Biden deze dagen met Jimmy Carter, Amerika’s eerste president met groene ambities die zonnepanelen op het dak van het Witte Huis zette. Reagan haalde ze er weer af. Inflatie en oliecrisis maakten van Carter een eentermijnspresident. Amerika liep zijn groene revolutie mis. Hetzelfde kan zomaar weer gebeuren.