Nog even een oud maar zeer helder bericht voor degenen die klakkeloos altijd vasthouden aan de vaak nietszeggende data en staatjes van het RIVM en zijn buitenlandse partners.
Je kunt hieronder gemotiveerd lezen waarom de lockdown in Duitsland eigenlijk overbodig was. Daarnaast hebben ze nog niet eens over "false positives" in dit artikel. Die zullen de cijfers nog verder drukken. Tel.daarbij op onnodige slachtoffers door de lockdown en economische crisis en dan begrijp de cijferneukers hier eens wat er echt aan het gebeuren is.
Het duurste feestje ter wereld
De lockdown is bijna niet effectief – een bewijsschrift.
Een bijdrage van Peer Ederer (vertaald uit het Duits, verschenen bij Eike en bij Achgut)
Wie zich verdiept in de gewoonten van het Corona-virus, zal snel merken dat het de voorkeur geeft aan speciale werktijden. Het virus werkt het liefst tegen het einde van de week, van donderdag tot zaterdag, en het liefst aan het begin van de week. Dit patroon is zichtbaar op alle grafieken van de dagelijks bevestigde infecties in zowel de Duitse deelstaten als in de kantons van Zwitserland en Europese landen, gedurende de afgelopen 6 weken (grafiek 1 en grafiek 2). Het is duidelijk dat het virus in het weekend niet werkt, aangezien de meeste testlaboratoria gesloten zijn – maar waarom vrijdag?
Zoals de meeste verkoudheids- en griepvirussen lijkt het coronavirus een 7-dagen-ritme te hebben verworven. Dit kan worden verklaard uit de leefgewoonten van de menselijke gastheer. Degenen die in het weekend besmet raken tijdens feesten of andere sociale gelegenheden, werken nog steeds door in de werkweek, voelen zich dan tegen het einde van de week al wat aangeslagen, maar zetten het aansluitende weekend met intensief sociaal contact opnieuw de gewenste vrijetijdsactiviteiten in.
Daar infecteert deze persoon alle anderen voordat het bed in de tweede week wordt opgezocht. Virusmutaties, die bijzonder snel tot symptomen leiden of de gastheer eerder met hevige pijn naar bed jagen, missen de kans om zich het volgende weekend elke keer te kunnen verspreiden en daardoor te verdwijnen. Dit is hoe evolutie werkt. Het feit dat het huidige coronavirus hetzelfde 7-daagse ritme heeft – in technische termen serie-interval genaamd – werd al vroeg in Azië vastgesteld en wordt opnieuw bevestigd in Europa. De verdere gang van zaken moet dan wel zodanig zijn dat de getroffen patiënt op dinsdag na het tweede weekend besluit – met koorts die al enkele dagen aan de gang is – om een test te laten doen, het op donderdag ook daadwerkelijk te doen zodat vervolgens de resultaten op vrijdag geregistreerd worden. Zo komen de statistieken tot hun ritmisch terugkerende patroon en dus zijn er 14 dagen vanaf infectie tot melding. Er zijn natuurlijk afwijkingen van deze norm, maar de cijfers laten zien dat dit door de bank genomen het geval is.
Het virus is lui om te reizen (klik)
Het Corona Virus is lui om te reizen
Deze regelmatige cycli van het coronavirus maken statistische analyse mogelijk om te bepalen welk cohort is geïnfecteerd en wanneer. Zo werd het cohort met 1.104 nieuwe geregistreerden, dat op vrijdag 27 maart in Noordrijn-Westfalen (NRW) werd gemeld, twee weken eerder, op vrijdag 13 maart, besmet. En wel bij het vorige cohort, waarvan werd gemeld dat het op 20 maart besmet was met 839 mensen in NRW. Deze 839 mensen hebben 1104 mensen besmet, wat resulteert in een infectiepercentage – of reproductiepercentage – van 1,3 of R 1,3 (= 1104/839). De infecties moeten grotendeels in NRW zijn opgetreden, omdat de sterke regionale verschillen aantonen dat het virus reisschuw is – het is niet van NRW naar de buurlanden verspreid. Deze reisschuwheid komt ook tot uiting in het feit dat grote verkeersknooppunten zoals Frankfurt of Zürich slechts licht besmet zijn. Het gebruik van massatransport is niet gevaarlijk.
Het belangrijkste aan deze R-berekening is dat 13 maart als de dag van infectie de laatste vrijdag was vóór de exitbeperkingen en de contactbeperkingen die op 16 maart begonnen. Het reproductiepercentage was dus maximaal 1,3 VÓÓR de draconische lockdown-maatregelen van 16 maart. U hoeft geen gepromoveerd epidemioloog te zijn om dat getal te kunnen bepalen. Het is vrij toegankelijk vanuit de gegevens van het Robert Koch Instituut (RKI) met eenvoudige basisschoolwiskunde. Mijn berekeningen vind je hier.
Maar het aantal kan nog verder naar beneden worden gecorrigeerd. Omdat voor degenen die op donderdag 19 maart probeerden getest te worden, het moeilijker was om een test te krijgen. Deze waren nog niet zo gemakkelijk verkrijgbaar als een week later, 26 maart. Dit betekent dat er relatief minder mensen zijn getest en dat het niet-gerapporteerde aantal cohorten van de nieuw ingeschrevenen op 20 maart hoger was dan dat van het cohort van 27 maart. Er is geen betrouwbare informatie over dit “Dark Number” (Dunkelziffer*), en het zal waarschijnlijk nooit mogelijk zijn om deze eenduidig te reconstrueren. Een conservatieve schatting kan worden verkregen uit de rapporten van het RKI over het aandeel van degenen die positief testten in alle tests; dat het aantal niet-gemelde gevallen in de 12e kalenderweek (week 16 – 22 maart) 32 procent hoger was dan in de 14e week (vanaf 30 maart) en respectievelijk 53 procent in de 11e KW (9-15 maart).
Figuur 1
Figuur 2
De lockdown had geen meetbaar effect
Met deze correctie volgt dat de reproductiesnelheid R in NRW zelfs op 9 maart lager was dan 1,0 en dus de epidemie afnam. Dezelfde berekening voor verschillende deelstaten en alle dagelijkse cohorten laat zien hoe de R op 10 maart in NRW, Rijnland-Palts, Hessen en Hamburg al was gedaald tot 1,0. In Berlijn, Nedersaksen, Baden-Württemberg en Beieren daarentegen werd de waarde 1.0 pas rond 20 maart bereikt, ongeveer 10 dagen later. Dit verschil is erg belangrijk. Het laat zien hoe de eerste vier staten een R van 1,0 al 6 dagen VOOR de Lockdown hadden bereikt, en de laatste vier staten slechts 4 dagen na de sluiting – maar in alle gevallen met hetzelfde verloop.
Het RKI komt tot een vergelijkbaar resultaat als dat in mijn berekeningen. Op 9 april publiceerde het RKI zijn bevinding dat de R op 22 maart rond Duitsland afvlakte op 1,0, maar zonder de cijfers te kalibreren voor een moeilijker toegang tot de test (zie hier). Met kalibratie zou de RKI-berekening op Duits gemiddelde rond 15 maart 1,0 zijn, net zoals bij mij. Het RKI laat echter de cruciale informatie weg dat er tussen de afzonderlijke deelstaten een vertraging van maximaal 10 dagen is. Als gevolg hiervan had de blokkering van 16 maart geen statistisch meetbaar effect op de reproductieve snelheid (R) van het virus. In de wetenschap wordt deze situatie een “natuurlijk experiment” genoemd. Als verloop bij twee groepen identiek is, alleen vertraagd, kan worden geconcludeerd dat een tussenliggende gebeurtenis* geen effect had. In dit geval waren het de afsluitmaatregelen op 16 maart die geen statistisch waarneembaar effect op het infectieproces kónden hebben.